Musical Fidelity V-DAC II
Meten
Antony Michaelson, de big boss van Musical Fidelity stelt dat de V-DAC II de voorgaande versie nog zal overtreffen op de meetbank. Een mooie reden om beide V-DAC’s nog eens naast elkaar te houden. De oorspronkelijke V-DAC zit met z’n meetwaardes al zo’n beetje aan de grens van het theoretisch mogelijke. Wast de V-DAC II nog witter dan wit als wit kan zijn? Ik kan het in ieder geval niet tevoorschijn krijgen op de Audio Precision. Ik heb beide DAC’s speciaal hiervoor gevoed met een brandschone accu voeding. Het is eigenlijk onvoorstelbaar, we hebben het hier over dacjes uit de 250 euro klasse, en ik moet ze behandelen als dure high end apparaten. De maximale uitgangspanning ligt met resp. 2,22 en 2,20 volt voor het rechter en linker kanaal iets boven wat het rode boekje adviseert. De oorspronkelijke V-DAC ligt nagenoeg op 2 volt aan de uitgangen. Bij 1 op 1 blind vergelijken kan dat sowieso al in het voordeel van het meest luid spelende apparaat uitvallen.
 |
De frequentierespons laat met een 96 kHz samplefrequentie een gladde lijn zien waar 20 kHz op -0,25 dB ligt en het -3 dB punt bij ongeveer 45 kHz. |
  |
De THD+n vervorming is extreem laag. Bij 0 dBFS uitsturen meet ik: 0.0087% lineair en 0.0021% gewogen. Grappig is dat de oude V-DAC direct daarna gemeten nog iets betere cijfers laat zien, voor wat dat waard is… Dit is overigens één van de weinige DAC’s waar ook bij -80 dBFS en -100 dBFS ronduit lage vervormingcijfers tevoorschijn komen. Resp. 1.12% en 4.35%. Puur academisch: de oude V-DAC doet het zelfs nog een fractie beter.
Als we toch aan muggenziften zijn moeten we de laatste spijkers op laag water maar gaan zoeken. Leuk om te doen, maar uiteraard totaal nietszeggend over de muziekkwaliteit dat er uit komt. Het bijhorende FFT plaatje, ik heb beide V-DAC’s er maar eens over elkaar geschreven ondertekend dit. Beide laten een extreem diep weg liggende ruisvloer zien. |
 |
Waar dat aan ligt? Ik vermoed dat het in de andere converterchip zit. De ‘oude’ gebruikt namelijk de Burr Brown DSD1792, die op papier, ofwel in de datasheets, een paar dB betere liniariteit laat zien dan de DSD1796. De liniariteitmeting laat ook weer extreem goede eigenschappen zien. Tot pakweg -128 dB zijn de afwijkingen gering. Dit zie ik niet zo vaak. |
 |
Het FFT plaatje met de dubbele 18 en 20 kHz meetsignalen, om de intermodulatie eigenschappen te kunnen zien laat de verschilfrequentie op 2 kHz op een diepe -97 dB terug zien. |
 |
De roemruchte jittermeting laat niks aan duidelijkheid over. Subliem. En de jitteronderdrukking van het binnenkomende signaal is ook geweldig fraai. Mijn meest jitterende bron, die ik altijd met veel plezier inzet om slecht presterende converters te ‘ontmaskeren’ wordt perfect gladgestreken. Ik zie geen verschil met een mij bekende goed presterende bron. |
De V-DAC II laat op de meetbank resultaten zien die tegen het theoretisch haalbare aanzitten. Ronduit subliem.
Hallo Dick,
Heb je de V-DAC II vergeleken met de M1 DAC (oud en/of nieuw)? Is de M1 zijn hogere prijs waard? Of is het verschil miniem.
Vr. gr.
Ronald Koridon,
Amsterdam.
Je kunt het verschil tussen de M1 versies eenvoudig zien aan het aan/uit knopje. De nieuwe versie heeft een tiptoets terwijl die bij de oude nog echt ingedrukt moet worden.
Nieuwe versie heeft een schakelende voeding gekregen en ook hier zitten de door jou verfoeide keramische c’s niet meer in. Ik hoor tijdens een korte pepsieproef geen verschil (gebruik de coax) …