Musical Fidelity M1PWR Power Amplifier
Een kleintje Musical Fidelity Klasse-D?
Antony Michaelson, de grote baas van Musical Fidelity heeft zijn voorliefde voor ‘BIG amps’ nooit onder stoelen of banken gestoken. De Engelse fabrikant, gevestigd onder de spreekwoordelijke rook van het beroemde Wembley stadion in London, was afgelopen meer dan 30 jaar verantwoordelijk voor een hele rij versterkers, van klein tot heel groot. Naast de versterkers heeft Musical Fidelity CD-spelers, DAC’s en ook hoofdtelefoons in het programma. In het verleden zijn er ook nog luidsprekers en een draaitafel gemaakt.
Op een gegeven moment volgden de verschillende modellen elkaar zo snel op, de man zit nu eenmaal vol ideeën, dat een aantal importeurs aan de bel trokken dat het zo niet meer kon. De boel werd toen meer gestroomlijnd in verschillende series die M1, M3, M6, M8 genoemd worden. Daaronder zit nog de overbekende V-lijn, inmiddels V90 series genoemd. Aan top van de piramide vind je de AMS series en de exclusieve Titan versterker.
Groot, groter grootst…
Musical Fidelity is behoorlijk fameus om de extreem dikke klasse-A versterkers, die door hun fysiek en massa vaak niet door één man meer te verplaatsen zijn. Zware versterkers die ondanks het massieve voorkomen vaak niet meer dan 50 of 100 watt uitgangsvermogen bezitten. Ook versterkers met een extreem hoog uitgangsvermogen, tot over een kilowatt, waren een tijdje geleden hét stokpaardje van Antony. Alleen dan kan de gebruiker immers een orkest op ware luidheid in zijn huiskamer ervaren. De vraag wie dat wil laten we maar in het midden… Naast de reuzenversterkers heeft Musical Fidelity uiteraard ook altijd mooie, normaal hanteerbare versterkerlijnen in het programma gehad.
Maar klein maar fijn begonnen…
Eigenlijk is het startpunt van Musical Fidelity voor het grote publiek nog steeds midden jaren 80 van de vorige eeuw met de kleine maar dappere A1 geïntegreerde Klasse-A versterker. Een in zijn tijd een wonderbaarlijk goed klinkend en voor velen betaalbaar apparaat.
Anderhalf jaar geleden komt Musical Fidelity ineens met een versterker die vergeleken met de andere apparaten uit de fabriek klein en vederlicht blijkt te zijn, wat maar één ding kan betekenen: MF goes Klasse-D.
Een onverwachte wending? Nou, meer een zeer bewuste en realistische stap lijkt me, in een tijd dat energie en dus ook stroom uit de muur een aardige kostbare aangelegenheid aan het worden is.
Wat mogen we echter verwachten als Antony Michaelson zich met dit type versterker gaat bemoeien en zijn technische team de opdracht geeft om een MF waardige Klasse-D versterker te ontwikkelen?
De M1PWR
De versterker is M1PWR gedoopt. Een goede zet. De M1 serie heeft al een CD-speler, twee DAC’s, de CLiC netwerkspeler/ voorversterker en een hoofdtelefoon/ voorversterker. Een passende eindversterker is dus een welkome aanvulling. En de Klasse-D richting past daar goed bij. De M1 reeks bestaat uit apparaten met nette maar vrij sobere behuizingen op de zogenaamde halve breedte van een ‘normaal’ audio apparaat.
Dan denk je meteen aan mooie monoblok versterkers, maar MF slaat meteen twee vliegen in één klap. De M1PWR is ondanks het formaat een volwaardige stereo versterker die er met gemak de opgegeven 65/130 watt per kanaal in resp. 8 en 4 Ohm uit gooit. Wil je echter meer, dan is de versterker met een simpele schuif van een schakelaartje op de achterkant, dat een paar relais in het binnenwerk laat omschakelen, in een volbloed 100 watt monoblok om te zetten die in 4 Ohm het uitgangsvermogen verdubbeld.
De Musical Fidelity M1PWR meet 22 x 100 x 31,5 cm (b x h x d) en weegt 3,9 kg. Op de voorkant vind je een drukschakelaar plus een viertal leds voor power/stand-by, mono/stereo en temperatuuroverbelasting.
De achterkant is bevolkt met de bekende aansluitingen als de cinch ingangen en luidsprekerterminals. Deze zijn met zowel spades als banaanstekkers te gebruiken maar hadden wat mij betreft van een wat robuustere kwaliteit mogen zijn. Verder vind je er de lichtnet IEC aansluiting, trigger in en put met kleine Jackplug, om de versterker bijvoorbeeld via de voorversterker op power/ stand-by te kunnen zetten, en de mono/stereo schakelaar. De Loop out kan gebruikt worden in een multi versterker opzet. Allemaal heel ongecompliceerd. Aansluiten en spelen maar…
De M1PWR is zowel met een zwarte als met een aluminium frontplaat te koop. Waarbij de laatste, voor wat het waard is, me een eigenlijk toch wat chiquere meer gedestineerde uitstraling geeft.
Gaat het hier niet om de “Equibit” die TI in bezit kreeg na overname van een Deens bedrijf?
Ik zou het niet weten Huib. Bedrijven kopen vaker kennis in, dus wie weet.
Zover ik weet komt Equibit uit de stal van Tact/Lyngdorf/Toccata. Een jaar of 10 geleden heeft TI de techniek opgekocht. Lyndorf past het nog steeds toe en andere merken inmiddels ook.
Hoe uiteindelijk e.e.a. geimplementeerd wordt is wel verschillend, de lyndorf bv regelt deels het volume door de voedingspanning aan te passen en niet het pwm signaal, pas bij lage volumes wordt het pwm signaal aangepast.
In 10 jaar kan er veel gebeuren, zeker als het om dit soort ontwikkelingen gaat. TI heeft inmiddels een breed scala in het programma:
Het lijkt een trend te worden dat merken steeds meer hun technologie weer bij andere bedrijven inkopen, zo vinden de hypex en B&O modules ook hun weg naar de verschillende fabrikanten. Niks mis mee overigens.
Wat klinkt beter de M6 geïntegreerde versterker of de M1PWR met M1 SDAC, als een merk zoveel op markt brengt wordt de keus wel erg moeilijk.
Een test tussen deze twee zou ook wel leuk zijn.
Was weer een fijne test om te lezen.
Kan deze type voeding ook met buizen worden gebruikt?
Arnold, Dat kan.
Heren,
Zijn er ook laag wattage diy klasse d versterkers? (die ook ECHT goed zijn!)
HYPEX en NewClassD zijn mooie producten, echter zijn het allemaal grote jongens van minimaal 150w of veel meer.
Nu heb ik eigenlijk hooguit 50w nodig, sterker nog, meer en de speakers leven niet meer.
Groet en alvast een fijn weekend!!
Ha René,
Te veel uitgangsvermogen is nooit een probleem voor een luidspreker, te weinig, zeker met een versterker die hard clipt bij max vermogen, is gevaarlijker. Daarbij is het verschil tussen 50 en bijvoorbeeld 200 watt slechts 6 dB…
Het leuke is dat ik momenteel een dikke eindbak in het audiorek heb staan, die er met gemak een paar honderd watt uit gooit. Met een paar grote vermogensmeters op het front. Als je dan ziet met welk uitgangsvermogen dan gemiddeld maar gespeeld wordt. Het 1 watt niveau wordt maar zelden gehaald, als ik zoals vanavond in een zwitserleven gevoel stemming was, op de vroege vrijdagavond en eens even lekker ‘King of the World’ van Cuby door de kamer laat gaan…