Metrum Acoustics Musette DAC

Muziek!

Omdat de musette een Franse dans is leek het mij gepast de recensie tekst te beginnen met Rose (echte naam is Keren Meloul), een Franse zangeres die op haar CD “Et Puis Juin” eenvoud combineert met harmonie en vrolijkheid. De opname is niet bijzonder maar de Musette haalt er het maximum uit door de stem op de juiste hoogte te zetten en vrij te maken van de instrumenten die de dame achter haar heeft staan. Verstaanbaarheid is hoog en met mijn gebrekkige kennis van de Franse taal kan ik toch een beetje volgen waar ze over zingt.

Meer Rose en Sarah…

Muziek vloeit de kamer in en vormt de reden om ook haar nieuwste CD “Pink Lady” af te spelen. Pas daarna stap ik over op een technisch veel betere opname, van Sarah McKenzie, een dame die uit de jazz hoek komt. Op “That’s it, I quit” van haar gedownloade album “We could be lovers” is het de bas die eerst de show steelt en vervolgens een xylofoon welke de ruimtelijke eigenschappen van de Musette volledig weet te benutten. Sarah staat zelf op een intieme afstand van de luisterpositie waarmee “echtheid” is benadrukt. Absoluut niet te dichtbij, de Musette brengt de sfeer van een kleine jazzclub naar je toe, wat precies is waarom ik zo van deze Sarah kan genieten. De stem en de instrumenten worden lichtjes warmer weergegeven dan met de NAD M51, die in vergelijk een meer kale weergave kent. Daarvoor was wel een lange inspeelperiode noodzakelijk, wie de Musette koud uit de doos gaat beluisteren zal deze rijkdom niet herkennen. De Musette is karakterloos in de juiste zin: hij lijkt niets toe te voegen of weg te laten en hij bewaart het juiste timbre van de instrumenten. Vanwege die correctheid en de totale afwezigheid van vervorming heeft het even geduurd voordat ik de dynamische eigenschappen op de juiste waarde wist te schatten. Zoals nu het geval is tot het moment dat de track “Tight” speelt en Sarah opzij wordt gezet door drums, bas en trompet. Een trompet die knalt en meer dan indrukwekkend is op deze opname.

Max Richter’s Vivaldi

In München beluisterde ik op de High End Show voor het eerst de “Vier Jaargetijden” van Vivaldi, maar dan bewerkt door Max Richter en wist niet hoe snel ik die moest aanschaffen na thuiskomst. De “Lente” in werkelijk de meest vreemde uitvoering die ik ooit hoorde. De violen staan prominent naar voren terwijl de bassen en overige instrumenten lijken te zweven in de achtergrond. Op de kleine Harbeth in mijn eigen ruimte haal ik niet de overweldigende München indruk die in de oren is achtergebleven, maar ik kan met de Musette als DAC een heel eind komen, verder dan van de kleine opsodemieter verwacht mag worden. Tonaal is het een plaatje, met de klank van instrumenten in de hoofdrol en adembenemende muzikale uitstapjes van het oorspronkelijke werk. Hoewel de uitvoering voor mij vreemde muziek blijft en de luisteraar telkens op een verkeerd been wordt gezet.

Totaal anders dan Janine Jansen die met haar opzwepende vioolspel mij in totale vervoering kan brengen. Ook met de Musette als DAC zodra zijn klank de ruimte vult. Diepte en hoogte is niets op aan te merken, in de breedte zou het nog iets verder mogen gaan. Dat doet bijvoorbeeld mijn NAD DAC net wat beter, al laat die steekjes vallen als het om de juiste klank gaat. Verschillen blijven klein, geen drama in positieve of negatieve zin, een wisseling van interlinks kan een grotere invloed hebben. Twee DAC’s die ieder op een eigen manier een heerlijk spel laten horen, wel met een verschillend prijskaartje in het voordeel van de Metrum.

Liebermann

Het kost grote moeite mij los te rukken van Janine (in figuurlijke zin, beste lezer) om ook andere muziek een kans te geven. Ik blijf vooralsnog in de klassieke sfeer met “Liebermann concerten voor fluit en orkest”, waarbij de fluit in handen is van Katherine Bryan. Ook hierin beluister ik die enorme ruimte waarbij de fluit zich volkomen vrij kan maken van het orkest. De spanning straalt van de muziek op deze manier, het lijkt alsof een sprookje zich voor de ogen van de luisteraar voltrekt. Op momenten dat het orkest zich krachtig laat horen loopt de weergave niet dicht, zelfs niet in de lage tonen die 9 van de 10 keer de dupe zijn in de DAC’s uit of onder de Musette prijsklasse. Van enige scherpte is geen keer sprake geweest, ook niet met alle andere muziek welke aan de Musette voorbij kwam.