Esoteric P-05 SA-CD Transport en D-07 DAC

Vuilnis

Zelfs B&W heeft zich met haar Society of Sound op hires downloads gestort, een mooi initiatief, maar beperkt zich nog steeds tot 48 kHz. Waarom? Wie bedenkt dit soort halfslachtige oplossingen eigenlijk? Waar ik wel achter ben is dat muziekuitgevers hun beste beentje voor moeten zetten om hires muziek ook daadwerkelijk als een duidelijke verbetering van onze oude 16 bit/ 44.1 kHz CD te onderscheiden.

Ik heb tenminste uitstekende klinkende CD, maar ook beroerd klinkende albums die als high res downloads worden aangeboden. Paarlen voor de zwijnen. Half werk is zonde van de moeite en het geld. De potentie van het hoge resolutie medium is er duidelijk, maar als de opnamekwaliteit van de muzikale inhoud shit is, zal het eindresultaat er niet minder shit om zijn. Hoe zeggen ze het ook al weer? O ja: garbage in, garbage out. Daar kan zelfs de mooiste highres mastering geen soelaas meer bieden.

De tot muziekspeler geconfigureerde laptop/ M2Tech HiFace speelt als muziekbron aan de Esoteric geweldig mooi. Ik heb ook andere bronnen met elkaar vergeleken, een heerlijke bezigheid als je om kunt schakelen vanuit de luie stoel. Naast de netbookspeler was er (te kort) een Naim HDX speler in huis. Het mooie Esoteric P-05 transport heb ik hoofdzakelijk voor het weer ontdekken van de SA-CD verzameling gebruikt. Met CD’s in de lade doet deze machine het uiteraard ook uitstekend, maar een goede harde schijf bron doet het niet minder en dan geeft het afspeelcomfort snel de doorslag.

Een mens is snel verwend waardoor het steeds weer naar de CD-kast moeten lopen om een nieuw te spelen schijfje uit te zoeken al snel als een moeizame exercitie ervaren wordt…pfff. Ik geef het ruiterlijk toe: dit is heel erg… mea culpa… Typisch, ik mag wel graag een vinylplaat op de draaitafel leggen dat naast een veel arbeidsintensiever ritueel me twee keer zo vaak de gang naar de platenkast/ platenspeler laat maken… Als het spelen van een fysieke CD ook duidelijk beter zou klinken was de keus ook niet moeilijk natuurlijk, maar dat doet het lang niet altijd, dat is het punt.

Te veel mogelijkheden?

De D-07 heeft eigenlijk te veel mogelijkheden. De data kan zowel zonder upsampling, met 2x upsampling en met 4 x upsampling worden ingesteld. Verder is er nog de vrij unieke mogelijkheid om het digitale pcm signaal naar DSD te converteren. DSD is de datastroom die door de sa-cd wordt gebruikt. De Esoteric dac zet de inkomende PCM data uit de SPDIF ingangen desgewenst ook om naar een ‘Direct Digital Stream’. Heeft dat zin? Ja, ik vind van wel. Je kunt er hierook meer over lezen.

Tijdens de lange logeerpartij kristalliseerden zich twee van de vele instellingen zich langzaam maar zeker uit als mijn favoriete: 4f upsamplen, dat voor een heel precies gestoken scherp, maar niet klinische, weergave zorgt. DSD voor een vergelijkbare ervaring maar net iets meer vloeiender en een tikje meer afgerond. De verschillen zijn gelukkig subtiel, maar hoorbaar. Het geluid van de Esoteric is brandschoon, waarin het geluid uit een diepzwarte achtergrond komt. Alles wat er in de muziek gebeurd is nagenoeg perfect geplaatst in het diepe brede virtuele podium.

Maar zoals ik al vertelde, het is een alles behalve kille bedoening. Integendeel, het geluid heeft avontuur, drive en geeft drang om zo lang mogelijk van muziek te genieten. Kort gezegd: we hebben hier met een prachtige DA-converter te doen die de muziek de hoofdrol laat spelen en slaaptekort steeds weer op loer legt. Het is echt een feestje om met apparatuur van dit niveau te mogen spelen. Wat dan een beetje tegenvalt is de USB-aansluiting. Het geluid wordt duidelijk saaier en slomer van karakter. Een mooie toevoeging, niet meer. Esoteric zou met de huidige mogelijkheden ook de USB-aansluiting op topniveau moeten kunnen krijgen. Ik ben maar weer snel overgeschakeld op het tussenschakelen van de HiFace USB-SPDIF converter, die wel topkwaliteit uit de ex-verguisde pc aansluiting weet te halen.