David Bowie’s Lazarus
David Bowie liet ons aan het begin van zijn carrière kennis maken met Major Tom die hulpeloos zwevend door de ruimte geen contact meer kon krijgen met moeder aarde.
In Lazarus, één van zijn laatste meesterwerken, maken we (opnieuw) kennis met Thomas Newton. Een alien die vast zit op aarde. Alleen in zijn appartement, en hij wil maar één ding, en dat is terug naar zijn planeet.
The Man Who Fell to Earth
Bowie ontwikkelde de musical samen met Enda Walsh, die verantwoordelijk was voor het script, en regisseur Ivo van Hove. Hij wilde het stuk maken rond Thomas Newton de hoofdpersoon uit de film The man who fell to earth die hij in 1976 zelf speelde.
Newton is een buitenaards wezen die vermomd als mens opzoek moet naar water omdat zijn planeet opdroogt. Wordt verliefd op Mary-Lou die hem uiteindelijk verlaat.
Maar als hij niet terug kan naar zijn planeet doet hij zich te goed aan te veel alcohol. Daar eindigt de film en begint Lazarus. Alleen in zijn appartement met een grote voorraad gin.
foto: Jan Versweyveld
Indrukwekkend
We hebben ons een mooi plekje verworven in het DeLaMar theater. Meteen wordt je aandacht getrokken naar het podium.
Kaal en kil uitgelicht met een bed een koelkast een scherm, die een belangrijk onderdeel is van de voorstelling, en twee ramen waarachter de band staat. In het midden ligt Newton.
Het is lastig je een voorstelling te maken van wat je te wachten staat. Maar de productie is prachtig en indrukwekkend.
De visuals zijn adembenemend mooi en creëren precies de goede sfeer, of brengen je zelfs in een andere omgeving.
foto: Jan Versweyveld
Meer als een musical
Al snel is duidelijk dat Lazarus meer is als een musical. Een goed toneelstuk met muziek is een betere omschrijving naar mijn mening. Het verhaal is niet altijd even makkelijk of direct te begrijpen en soms dringen dingen pas later bij je door. Wat natuurlijk wel te verwachten was bij iets wat ontsproten is uit geniale en soms raadselachtige brein van David Bowie. Onder de regie van Ivo van Hove acteren de acteurs op een hoog en indrukwekkend niveau.
Dragan Bakema zet Newton neer op een manier waarvan ik me kan voorstellen dat Bowie dat zelf ook zo gedaan zou hebben. Een karakter die veel indruk maakt is Valentine gespeeld door Pieter Embrechts, wat hem terecht een musical award opleverde voor de beste mannelijke hoofdrol.
foto: Jan Versweyveld
Muziek
En natuurlijk veel muziek. Omdat de soundtrack met de Amerikaanse cast al een tijdje te beluisteren is wisten we wat we konden verwachten. Nee, het geen David Bowie "greatest hits sing along". Veel nummers hebben een aangepast arrangement gekregen die past bij de persoon die het zingt. Wat mij opviel is dat ik de zang beter vond dan op het album van de Amerikaanse cast.
In Amerika wordt de rol van Newton vertolkt door Michael C. Hall die absoluut een prachtige stem heeft. Maar hij mist de passie en emotie die Dragan Bakema erin stopt. Vooral zijn versie van “Heroes” is zeer mooi en krijgt een veel emotionelere lading.
Ook Juliana Zijlstra, die rol van Newton’s muse vertolkt, vind ik veel prettiger om naar te luisteren dan haar Amerikaanse tegenhangster Sophia Anne Caruso. Muzikaal hoogtepunt was toch wel Pieter Embrechts die als Valentine drie nummers van David Bowie’s album The next day neer zette. Na afloop van de voorstelling bleef Valentine’s day nog lang in mijn hoofd ronddwalen.
Heroes
Dat “Heroes” erin zit heeft nogal wat voeten in aarde gehad. Bowie wilde het niet. Het paste volgens hem niet omdat het een “anthem” is die een zaal in vervoeringen moet brengen. Uiteindelijk werd er een arrangement gemaakt met een kleine tekstuele wijziging die de doorslag gaf.
Een versie die ook Bowie vond passen. En wat ben ik blij dat dat gebeurd is. Het hele stuk maakte al vaak veel emoties bij me los maar met “Heroes” aan het einde waren de tranen niet meer te bedwingen. Toch in vervoering. Niet meer het nummer dat je met een hele zaal mee zingt, maar klein en intiem. Het resultaat bleef hetzelfde.
foto: Jan Versweyveld
Lazarus is nog tot 5 April te zien. In het DeLamar theater in Amsterdam
Taalkundig ‘meer *dan* een musical’