Advance Acoustic MPP-506DA voorversterker en MAA-406 eindversterker

MPP 506DA voorversterker/ DA-converter

Een erg compleet apparaat. 44 x 35 x 11 cm (b x d x h) en gezonde 6,6 kg zwaar. Het front heeft weer de bekende Advance look met een smallere iets naar voren komend middendeel voor de bediening. Hoewel de mogelijkheden groot en vooral compleet zijn toont het uiterlijk opgeruimd en strak. De grote volumeregelaar centraal, drie drukschakelaars links, drie rechts. De bediening is echter even wennen. Je kunt niet met één enkele kanaalkeuzeschakelaar door de verschillende ingangen maar moet door dubbelfuncties van de druktoetsen wat meer heen en weer schakelen. Dat komt met name door de buitengewoon royale ingangsmogelijkheden voor zowel analoog als digitaal.

Er is een volwaardige DA-converter ingebouwd, met twee coaxiale inputs, een Toslink, een XLR AES-EBU en een USB aansluiting. Dat is bijna meer dan op een losstaande DAC vaak te vinden is. Er zijn een vijftal analoge cinch ingangen, een tussen MM en MC omschakelbare phono ingang en een record out. Naast een gebalanceerde XLR ingang met bijschrift: CD-input. Op de voorkant vind je nog twee mini-jack busjes voor het inpluggen van een iPod en PC (waarom specifiek ‘PC’ ontgaat me), daar lijkt me de USB aansluiting meer geschikt voor. Hoewel we hier op één van de weinige mindere punten terecht komen. Er wordt in de 506 DAC namelijk nog de ‘old school’ USB audiotechniek toegepast.

De USB connectie gebruikt nog een oudewets zogenaamde ‘adaptieve’ type USB aansluiting rond een inmiddels 10 jaar oude Burr Brown chip, waarmee de datastroom op 16 bit/ 48 kHz begrenst wordt. Bij dit type USB aansluiting wordt de wordclock (digitaal,of het nu audio is of niet, is 100% afhankelijk van een kloksignaal dat door een systeemklok gegenereerd wordt ) door de pc zelf gedicteerd, wat naast een complexere omrekening naar de in de audio gangbare klokfrequenties zoals we die kennen, 44,1 kHz, 48 khz, 96 kHz etc., ook vatbaarder is voor jitter, één van de grote plaaggeesten van de digitale audio. De moderne asynchrone methode legt de regie over de klok bij de achtergeschakelde converter waardoor de invloed van de pc zelf op het de digitale muziekdatastroom geminimaliseerd wordt.

Beetje jammer, voor het specifiek aansluiten voor het weergeven van je muziek vanaf een pc kan er dus beter via een asynchroon werkende USB-SPDIF converter worden gewerkt, die op één van de SPDIF ingangen wordt aangesloten. Dan kan er ook naar hartenlust naar muziek in een hogere 24 bit/96 kHz resolutie worden geluisterd. Losse USB/ SPDIF converters vind je vind je inmiddels bij een nog steeds groeiend aantal fabrikanten zoals M2Tech, Bel Canto, Musical Fidelity.

Veel aansluitmogelijkheden

De voorversterker uitgangen zijn ook al zo haast overdreven rijk uitgevoerd met een gewone pre-out maar ook nog een aparte ‘hi-pass’ plus ‘subwoofer’ uitgang. De cross-over frequentie kan met een drukschakelaar achterop het apparaat op 75 of 150 Hz worden gezet. Een klankregeling ontbreekt op de 506, maar het is wel mogelijk om kleine speakersystemen een beetje laagboost te geven. Als deze functie is ingeschakeld wordt dit met een oplichtend ledje op het front aangegeven. Natuurlijk ontbreken ook de gebalanceerde XLR uitgangen niet.

Er is zelfs aan een hoofdtelefoonaansluiting op het front gedacht. Niet bepaald een basaal uitgeruste voorversterker… en ook nog mooi gemaakt en praktisch uitgevoerd. Want ondanks het armada aan opties is het geen omslachtig apparaat in gebruik. In het begin is het handig om de handleiding binnen handbereik te hebben, maar dat blijkt al snel niet meer nodig te zijn. In de dagelijkse praktijk zullen de meeste handelingen ook via de afstandsbediening plaatsvinden. Ik vind het regelen van het volume via de AB zelfs lekkerder werken dan via de draaiknop. Met de AB is het naar wens instellen van het volume door de subtiele werking comfortabel.

De binnenkant ziet er op zich netjes uit, alleen door de her en der wat slordig scheef geplaatste elektronische componenten op de PCB’s ziet het er wat minder strak uit. Het zal aan de werking niets af doen. Twee voedingtrafo’s, een ruime ringkern voor de voorversterkersectie en een blokkern voor de DAC. De volumeregelaar een nette motorgestuurde potmeter van Alps.

Door een gat

Opvallend is dat de meeste componenten van het ‘through hole’ type, ofwel met draadjes door gaatjes gesoldeerd zijn waar we anno nu meer en meer ‘SMD’ componenttechniek zien in moderne elektronica. Dat is bepaald geen nadeel voor een audioversterker. De beste en mooiste weerstanden en condensatoren vind je in de met draadaansluitingen uitgeruste componenten. Het leuke is dat de hagelnieuwe extreem prijzige (de eerder genoemde 40 keuro!) eindversterker van Dan D’Agostino, ex-baas van Krell, hetzelfde principe van onderdelengebruik om dezelfde net genoemde reden hanteert en ook bewust kiest voor de ‘ouderwetse’ componenten.

Vergeet niet dat de SMD techniek vooral is ontworpen om elektronica kleiner te maken en goedkoper te kunnen monteren. Gaatjes maken en doormetalliseren is een extra handeling dat extra geld kost. Ik ga niet zeggen dat SMD ‘sucks’, integendeel, het heeft ons veel gebracht, maar voor toepassingen in audioversterkers is het terugvallen op de conventionele types componenten zo slecht nog niet.