Acoustic Energy AE1 Classic

Het Engelse Acoustic Energy werd opgericht in 1987 en zette zich het jaar er op meteen op de kaart met de AE1, een model monitor luidspreker waarin verschillende noviteiten te vinden waren. Anno nu vinden we bij Acoustic Energy een groot aantal luidsprekersystemen in het programma in verschillende series ondergebracht. Maar de vraag naar het eerste AE1 model bleef klinken. Met als resultaat de hier besproken AE1, nu met ‘Classic’ er achter vermeld. De luidspreker wordt zo getrouw mogelijk aan de oude gemodelleerd, met alle goede eigenschappen van toen én meer. De AE1 van vandaag moest gewoon nog beter zijn.

Classic?

Het trendy woord ‘classic’ wordt sinds ‘vintage’ weer helemaal hot is te pas en te onpas aan producten gehangen. Of het om mode gaat, audio, auto’s, boerenmelk of kaas, als de maker vind dat zijn product ouderwets goed is of dat het een retro uitstraling heeft, krijgt het vlot een ‘classic’ vlaggetje. Maar hoe classic is het lijdend voorwerp uit dit verhaal eigenlijk?

De AE1 was eind jaren 80 niets minder dan een kleine sensatie. De kleine kast met een op een Kef B110 lijkende laag/mid unit, maar dan voorzien van een destijds unieke aluminium conus en stofkap, in combinatie met een eveneens van aluminium gemaakt dometweeter.

Daarbij waren er onderhuids in de luidsprekerunits ook nog de nodige technische hoogstandjes te vinden. Waar de oude AE1 een uitblinker in was? De ongekende geluidsdruk die mogelijk zonder noemenswaardige compressieverschijnselen. De vervorming bleef ook bij harde uithalen laag. Een nadeel was het lage rendement, ik meen me iets van 82 dB/w/m te herinneren, wat een flink vermogende versterker vroeg om de speaker tot leven te krijgen.

De hedendaagse AE1, nu met ‘classic’ er achter is volgens de importeur een zo getrouw mogelijke kloon van het origineel. Met de aanbeveling er bij dat ik ook nu het liefst toch een dikke versterker moet gebruiken. Nou, dat kan, ik heb ze in verschillende soorten in huis, maar de ‘proof of the pudding’ is nog steeds in ‘eating’, of niet? …

Uiterlijk

De AE1 is een compact gebouwd speakersysteem van 29,5 x 18 x 25,5 cm. Het gewicht is een gezonde 8 kg. De kast oogt en voelt massief aan. De AE1 Classic is in iedere kleur leverbaar als het maar zwart is. De afwerking is in een soort poedercaoting, latex fibre powder composite, zoals de fabrikant het noemt. De afwerking is sober maar stijlvol, en erg goed afgewerkt, vind ik. Op de achterkant vind je degelijke aansluitklemmen, mooi verzonken gemonteerd, maar goed bereikbaar. Geschikt voor spades, aangestripte kabeladers en banaanstekkers. Op de voorkant zie je vanzelfsprekend de woofer en tweeter. Eigenlijk een heel normale no-nonsense monitor speaker. Qua uiterlijk dan, het bijzondere zit ‘m in de toegepaste techniek met de ook nu nog niet alledaagse zwart geanodiseerd aluminium conus met z’n wat puntig naar voren stekende stofkop. De spoelhouder is eveneens uit aluminium. Dit geeft samen met het metalen conusmateriaal een bovengemiddeld goede afvoer van eventuele warmteontwikkeling. Mede de reden dat de luidspreker niet schrikt als de volumeknop een keer extra open wordt gedraaid. De conus is opgehangen in een bewust gekozen schuimrand. Ik heb begrepen dat er ook wel met rubber surroundings is geëxperimenteerd, maar de betere resultaten, denk aan dempingeigenschappen die de harde aluminium conus nodig heeft, geven de voorkeur aan het gebruik van de schuimrand. De 25 mm dometweeter wordt zo te zien van de Noorse speakerspecialist SEAS betrokken. Het lijkt me een speciaal voor Acoustic Energy aangepast type. Erg mooi spul. De 13 cm woofer lijkt bij AE zelf te worden gebouwd.

Het derde orde, met 18 dB/octaaf hellingen, cross-over filter heeft folie condensatoren met een eigen AE opdruk. Ik kan zo de werkelijke oorsprong niet achterhalen. Het valt bij de geopende kast op hoe dik de wanden zijn. Volgens de fabrikant zijn die opgebouwd uit een sandwich van twee dunne platen met een dempend materiaal er tussen. Kloppen op de wand geeft in ieder geval een dood geluid. Als dempingmateriaal in de kast is BAF gebruikt. Dat is dat spul dat op het oog veel lijkt op het filtermateriaal dat in afzuigkappen wordt toegepast.

Rendement, impedantie en fase…

Maar wat schetst mijn verbazing? De gevoeligheid of het rendement, zoals je wilt, blijkt helemaal niet zo laag meer te liggen dan ik had verwacht. Het zit rond 87, 88 dB/m/w. En het is de ‘echte’ gevoeligheid. De impedantiemeting laat zien dat de belasting niet onder 7,5 Ohm komt. En dat laagste punt valt ook nog samen met negatieve fasehoek van -15 graden. Dit toont als het tegendeel van een moeilijk aanstuurbare speaker die een bonk vermogen nodig heeft. De kleine veelvraat kan het wel aan, maar is het ook nodig?

Welnee, de AE1 anno nu is een belastingparadijsje voor de aangesloten versterker. Daarnaast is er maar heel weinig te vinden dat op kastresonanties duidt. Tussen 6 en 700 Hz is nog net een hele geringe afwijking van de rechte lijn te zien. Buitengewoon fraai. De AE1 heeft twee kleine frontpoorten waarvan de afstemming op 55 Hz ligt. De twee bekende bulten die we van een bassreflexbehuizing kennen zijn behoorlijk gelijk aan elkaar afgeregeld.