De AC Tape Chronicles
Met de nieuwe belangstelling voor analoge weergave, dat we bij Audio Creative een warm hart toedragen, blijkt niet alleen het vinyl een wonderbaarlijke wederopstanding te heeft gemaakt waar bijna geen maat meer op lijkt te staan, ook de belangstelling voor de oude band- en cassetterecorders is misschien nog wel meer opzienbarend!
Weliswaar op een lager pitje dan bij de platenspeler, maar toch, zeg eens eerlijk, wie dit tien jaar geleden had voorspeld zou voor gek worden versleten, nietwaar? Maar kijk eens naar het stevig groeiende aantal leden op de diverse tape en cassettegroepen op Facebook en de forums, de weer levendige handel in recorders en tapes. Het enthousiasme spat er af!
Waarom?
Ja, waarom die ‘ouwe meuk’ weer boven water is gekomen, of liever gezegd: van de zolders zijn gehaald, uit kelders opgegraven of waarvandaan ook? Als je er een beetje induikt blijkt het toch niet zo moeilijk te vatten.
Analoog, of het nu vinyl is of met tapes te maken heeft, een fysieke muziekdrager geeft naast de kwaliteiten van de betere apparaten een beleving die domweg anders is. Zeg nu zelf: een taperecorder met de grote draaiende haspels heeft toch weinig aan aantrekkingskracht ingeboet?
Daarbij blijkt de muzikale kwaliteit vaak buitengewoon fraai. Ook de betere cassettedecks geven luisterrijke resultaten die we vaak al lang vergeten zijn. Net zoals velen weinig besef meer hebben wat voor fraaie technische hoogstandjes Nakamichi, Revox, Technics, Nagra, Sony, Tandberg, Akai en noem ze maar, zijn. Altijd op zoek om zoveel mogelijk kwaliteit uit een magnetische tape te halen. In het kielzog daarvan waren tapefabrikanten als Maxell, TDK, BASF, Sony, teveel om op te noemen, continu bezig om steeds weer nog betere tapeformules te ontwikkelen. Dit was nog geen wegwerpaudio maar duurzaam gebouwde audioapparatuur.
Achtergrondbehang
Digitale muziek is anno nu is voor het gros van de mensen verworden tot achtergrondbehang. Spotify spuwt de hele dag muziek uit de luidsprekertjes. Tja, een fatsoenlijk formaat speakersysteem zie ook zelden meer in de moderne huiskamers, kijk maar rond in je vrienden en kennissenkring. Er op zijn tijd even echt lekker voor gaan zitten om van je muziek te genieten is er zelden maar meer bij.
Vooruitgang?
Maar ja, de tijd staat nooit stil, er is ons mooie dingen in de jaren ook veel nieuwe media, ik zou bijna zeggen, door de strot gedrukt, waar we het meeste naderhand gezien eigenlijk helemaal niet nodig waren. De ene succesvoller dan de andere of soms een regelrechte flop. Elcaset, CD, DAT, DCC, Minidisk, DVD-Audio, SA-CD, MQA... En dan noem ik nog alleen de bekende formats. Saillant detail is dat ik van het genoemde rijtje er zes keer zelf ingestapt (of is het ingetrapt?) ben…
Als ik nu een fraai stuk vinyl op de Garrard platenspeler leg vraag ik me dikwijls af wat ik nog meer nodig ben.
Digitaal genot
O, reken maar, ik geniet ook dagelijks volop van mijn BerryStreamer en van het ongelooflijke bedieningscomfort van de Roon software. Het gemak waarmee ik duizenden albums onder handbereik heb en nog fatsoenlijk kan managen ook. Of heel gemakkelijk nieuwe muziek kan ontdekken dankzij de Qobuz streamingdienst die in Roon geïntegreerd kan werken. En geen naar mp3 gekortwiekte muziek maar alles in lossless en high-res kwaliteit. Echt helemaal niks mis mee!
Maar aan de andere kant, wie heeft er eigenlijk die vele duizenden albums nodig? Wanneer denken we die nog eens te gaan luisteren, hoeveel albums blijven er wel niet nooit geluisterd? In een platenkast met 500 vinylalbums blijven de meeste soms al jarenlang in de hoes of komt er na die ene keer draaien na aanschaf nooit meer uit.
Maar wie heeft niet dat prettige gevoel als ‘ie een vinylalbum onder de naald legt? Hetzelfde ervaar ik sinds enige tijd ook weer als ik een tape op de recorder leg om een zorgvuldig samengestelde mixtape te maken. Of als er een recent opgenomen of een tientallen jaren oude tape op wordt gelegd en gewoon op ‘play’ wordt gedrukt. Verdult nog aan toe, 40, 50 jaar terug in de tijd en het klinkt als een klokje!
R to R
Dan vind ik het al lang niet meer vreemd dat de aandacht voor open reel recorders (Reel to Reel) de laatste jaren weer zo is aangewakkerd. Ik ben namelijk niet de enige die dit genoegen ervaart.
Gelukkig zijn de oude taperecorders van Akai, Revox, TEAC en noem er nog maar een aantal, mechanisch zo solide gebouwd dat ze met de nodige nobele handenarbeid weer helemaal up to date zijn te maken. Je vindt er vele YouTube filmpjes over. Na een goede revisiebeurt zijn de decks weer gereed voor de volgende 20 jaar probleemloos plezier. Maar helaas, waar geld te verdienen valt is er ook altijd het nodige kaf onder het koren te ontdekken. Recorders die als ‘gereviseerd’ worden aangeboden, of erger: ‘als nieuw’ worden aangeprezen, terwijl er niet veel meer is gebeurd dan dat er een lapje over is gehaald en de koppen met een wattenstaafje zijn geaaid om 30 jaar stof te verwijderen.
Akai GX-747
Revox B77
Een beetje doorgeslagen?
Hier en daar is het nieuwe succes ook een beetje doorgeslagen. Zoals met de verkoop van voorgespeelde high-speed ‘mastertapes’ die voor honderden euro (!) en hoger worden aangeboden. Er wordt gepretendeerd dat je hiervoor een 1:1 kopie krijgt. De 48 minuten muziek op een grote 26 cm spoel wordt daarvoor met 38 cm/sec langs de afspeelkop wordt gejaagd. De kwaliteit kan superbe zijn. En de prijs valt zelfs nog wel verdedigen.
Het is immers geen massaproduct maar een real time 1:1 kopie. Alleen moet je de muziek op deze tapes me wel aanspreken. Voor mij persoonlijk, en iedereen mag daar een andere mening over hebben, is het daar waar de schoen me knelt… In 9,9 van de 10 keer zijn de prachtig klinkende tapes gevuld met voor mij muzikaal totaal niet boeiend audiofiel geneuzel. Voor de liefhebber, zullen we maar zeggen… en die zijn er meer dan je denkt. En dat dit het allerbest klinkende medium op onze aardkloot kan zijn, daar twijfel ik totaal niet aan.
Nieuw
Anno 2020 wagen zich ook weer fabrikanten aan de productie van nieuwe tapedecks, helaas alleen nog tegen prijzen waarvoor je ook een hagelnieuwe leuke auto voor koopt. Je vindt ze o.a. bij het Duitse Ballfinger. Een bedrijf dat ook voor Thorens een nieuwe taperecorder heeft ontwikkeld. Metaxas maakt hele exclusieve machines. Een beetje bizar qua design maar mechanisch ongelooflijk knap gemaakt. Voor een nieuwe Revox machine werd al druk promotie gemaakt, maar tot nu toe ontbreekt verder ieder spoor of de productie ook daadwerkelijk gaat plaatsvinden.
Metaxas
Ballfinger
Thorens
Bandrecorders zijn elektrisch gezien vrij simpele maar mechanisch complexe apparaten. Dat maakt de productie van nieuwe recorders kostbaar. Het is geen massaproduct meer zoals weleer. Produceren in kleine aantallen kan nooit goedkoop, daarvoor zijn grote productieaantallen en automatisering nodig. En dat gaan we niet meer mee maken. Het blijft een nichemarkt.
Het werk begint nu pas echt...
Een gebruikte taperecorder aanschaffen is één, maar daarmee ben je er nog niet. De machines zijn 40, 50 jaar oud en hebben service nodig. Vergeet niet dat de tapedecks nooit zijn bedacht om een halve eeuw later nog dagelijks dienst te doen. Daarbij werd er in de jaren 60, 70, 80 door bijna iedere bezitter van een tapedeck stevig gerookt. Resulterend in de bekende ‘teercoating’, aan buiten en binnenkant (!). Dat heeft de mechanica weinig goeds gedaan. Sla als je met taperecorders bezig gaat naast de reguliere smeermiddelen ook maar voldoende flessen Dasty in…
Het vaak tientallen jaren stilstaan heeft ook zijn afbraakwerk gedaan. Bij audio-apparaten en zeker tape- en cassetterecorders is (langere) stilstand achteruitgang. Een recorder die nog als nieuw werkend is weggezet en na 30 jaar weer uit de mottenballen wordt gehaald wil vaak niet meer voor of achteruit. Of erger nog: er komt een rookpluim uit na het inschakelen door exploderende uitgedroogde (ontstoring of motoraanloop) condensatoren.
Revisie
Sony TC-377
De vaak oerdegelijke maar complexe mechanica plakt na al die jaren aan elkaar door hard geworden vet en/of de bovengenoemde resultaten van nicotineverslaving.
Motoren moeten worden gedemonteerd, lagers worden schoongemaakt en opnieuw gesmeerd. Aandrijfriemen, indien aanwezig zijn in het beste geval alleen opgerekt, in andere gevallen compleet vergaan in een smerige smurrie. Deze moeten allemaal worden vervangen.
En dan is er nog de elektronica. De oude elco’s op de PCB’s moeten stuk voor stuk worden vervangen door verse exemplaren.
Recorders van Akai van een bepaalde generatie zijn berucht om corrupt geworden transistoren. Ook vervangen dus. Stuk voor stuk. Moeilijk? Nee, dat hoeft niet. Er staan meerdere instructiefilmpjes op YouTube waarin het wordt voorgedaan. De servicemanuals via het internet zijn gratis te downloaden.
Abracadabra
Zijn elektronische schema’s vooral abracadabra voor je en kun je een transistor niet onderscheiden van een weerstand of elco, zoek iemand die het voor je kan doen. Wordt lid van een tapeforum of band- of cassettegroep op Facebook. Erg boeiend en leerzaam. En ‘we’ zijn weer met velen…
Met andere woorden: de handen moeten uit de mouwen. Kun of wil je dat niet, zoek dan een ervaren rot die het tegen betaling voor je wil doen. Je vindt ze in bovengenoemde fora en FB-groepen. Of koop een machine die al door een erkend servicebedrijf tiptop in orde is gemaakt.
Pioneer 707
Ontmoedigen?
Dit allemaal is niet bedoeld om te ontmoedigen. Integendeel. Het goede nieuws is namelijk dat benodigde onderdelen, elektronica, aandrijfriemen, aandrukrollen etc. nog gewoon goed verkrijgbaar zijn en dat taperecorders in de regel weer helemaal goed werkend zijn te krijgen.
Zo goed dat ze weer kunnen draaien en spelen als vanouds. Voor een net bedrag zijn de recorders weer in blakende gezondheid en gereed voor de volgende 20 jaar echte audiobeleving.
En is het allemaal nieuw voor je maar lijkt je een begin van een ontzettende leuke hobby? Begin bijvoorbeeld met een Akai 4000 DS. Ik denk de meest verkochte taperecorder ooit en dus wijdverspreid.
Je koopt ze vanaf 50 euro. Let er wel op dat de recorder compleet is.
Akai 4000 D
Voor spijt koop ik niks...
Soms bekruipt me een gevoel van spijt dat ik ooit in de CD ben gestapt. En niet net zoals een aantal diehard kennissen gewoon alleen met vinyl verder ben gegaan. Vanaf de tweede helft van jaren 80 van de vorige eeuw geen echt realistische gedachte natuurlijk, het was het begin van de zeker 20 jaar durende grote analoge depressie, waar op een enkeling na iedereen zeker weet dat vinyl definitief over en uit was. Het aanbod van nieuwe muziek op vinyl was in die jaren immers zeer beperkt. Pas na de wonderbaarlijke wederopstanding kunnen we weer zo’n beetje alle muziek die we wensen ook weer op vinyl aanschaffen.
Toch is het opvallend dat er zoveel platenspelers weliswaar steeds minder gebruikt werden maar niet van de hand werden gedaan, evenals de platenverzameling. De platen en de spelers werden naar een hoekje van de zolder verbannen, maar wegdoen? Dat konden blijkbaar weinig muziekliefhebbers over het hart verkrijgen. Niet veel later, we kregen immers mp3 en CD’s waar je muziek op kon branden, gingen ook de tape- en cassettedecks op non-actief naar de zolder. Om er tientallen jaren later stuk voor stuk weer van af te komen. Zoals de platenspelers al eerder in ere werden hersteld.
Maar laten we het niet mooier maken dan het is: met name op cassettedeck gebied is er heel veel ongelooflijke slechte meuk geproduceerd. Beroerde kwaliteit dubbeldecks, plastic loopwerken, auto reverse met gammele draaiende koppen waar er met de azimuth (de kop hoort loodrecht op de band te staan) een loopje werd genomen, enz. Dat veel mensen denken dat cassettes een ruisend jengelend slecht klinkend medium is hebben we aan deze goedkope rommel te danken.
Jaren 70 TEAC advertentie
Vertel Dick, dit is toch allemaal onzin…
Waarvoor hebben nou analoge tapemachientjes nodig in deze digitaal georiënteerde tijden? Nee, dat hebben we ook niet. Het is zoals de bekende uitspraak: ‘Het is niet omdat het moet, maar omdat het kan (en mag)!’
Toen ik mijn taperecorders enkele jaren terug ook weer eens uit de mottenballen haalde, de nodige TLC (Tender Loving Care) toepaste, was ik toch wel behoorlijk verbaasd over hoe goed de 30, 40 jaar geleden door me opgenomen, en daarna netjes bewaarde, tapes nog klinken.
Eerst was het de 45 jaar oude Akai 201D die weer van het schap werd gehaald, hier en daar een druppeltje olie, er was oud vet dat schreeuwde om vervanging, en de boel werd weer netjes opgepoetst voor er een tape werd opgelegd. Deze Akai weg doen was nooit een issue, dus ook na een verhuizing is ‘ie gewoon mee verhuisd. Samen met de bekende schuine Sony 377 en een jongere Akai GX-77. In mijn vorige huis werden ze niet echt veel meer gebruikt maar stonden ze wel altijd operationeel in mijn hobbykamer. Na de verhuizing, inmiddels 11 jaar geleden is de stekker niet weer in het stopcontact geweest maar stonden de recorders wel netjes droog en op kamertemperatuur in een Ikea Ivar stellingkast.
Na de stroomloze periode gaat de stekker van de 201D, na bovengenoemde inspectie of alle draaiende delen nog soepel bewegen, weer voor het eerst in de wandcontactdoos. Is het de dood of worden het de gladiolen? Maar wat blijkt: het apparaat protesteerde niet eens op de nieuwverworven belangstelling en speelt weer als vanouds! Over duurzaam gebouwd gesproken…
Nakamichi folder CR-5 en CR-7 topdecks
Pioneer RT-909
Philips N4515
Uit een lange winterslaap
De oude Akai recorders zijn ook als een tank gebouwd. De muziek, mixtapes die ik 25 jaar geleden of eerder opnam, geven het gevoel van een trip in een tijdmachine. Man, wat is dit leuk! Maar dat deze oude tapemachine nog zó goed klinkt, dat is wel een verrassing. Terwijl de elektronica van de Akai toch best wel een opfrisbeurtje mag.
Hoog tijd om mijn andere recorder in ruste uit zijn lange winterslaap te halen, de veel recentere Akai GX-77, uit de laatste serie bandrecorders die Akai bouwde. Fragieler van bouw, veel moeilijker te servicen, echt alles moet uit elkaar, maar het blijft een fraai staaltje techniek. Bij deze servicebeurt heb ik pakweg 70 elco’s vernieuwd, de door de tijd opgerekte rubber riemen zijn vervangen door nieuwe exemplaren en de recorder is weer minutieus ingeregeld. Het speelt weer of de recorder vijf jaar geleden van de productieband is gelopen in plaats van eind jaren 80.
Het hek is van de dam
Inmiddels staan er hier in huis naast bovengenoemde bandmachines weer een hele mooie Akai GX-255, een Pioneer RT-707 (erg goed!), en twee Revox machines, compleet gereviseerd door een bekende Revox tovenaar, die recent beide zelfs nieuwe koppen hebben gekregen. Een Revox B77 vierspoor en een PR99 dubbelspoor. De laatste twee maken permanent deel uit van de audio setup in de huiskamer. De kleinere recorders wisselen regelmatig van plek tussen huiskamerset, kantoor en werkkamer.
Nakamichi
1973. Nakamichi 700 TT. De cassette wordt volwassen...
Naast de herontdekking van de taperecorder kon ook de cassette niet achterblijven. Mijn oude Nakamichi mocht ook weer zijn kwaliteiten tonen.
Ik ben altijd Nakamichi liefhebber geweest maar kwam nooit verder dan de (zeker wel mooie) instappers van dit fameuze merk, dat de compact cassette in de eerste helft van de jaren 70 volwassen maakte.
De toppers van Nakamichi bleven (financieel) ver buiten mijn bereik in de gouden jaren van de cassette.
Dat hiaat is inmiddels rechtgezet met twee compleet, door de inmiddels internationaal bekende Nakamichi magiër uit Kampen, gereviseerde Nakamichi decks, de BX-300 en mijn grote droom, de Nakamichi Dragon. Ik heb deze mooie Naks nog op tijd de mijne kunnen maken. De vraagprijzen beginnen nu, anno 2020, werkelijk surrealistische vormen aan te nemen. Ik had nog graag een Nakamichi 1000 ZXL aan de collectie toe willen voegen, maar dat zal, zoals het nu uitziet, een utopie blijven gezien het schrale aanbod en de doorgeschoten vraagprijzen. Maar niet getreurd, mijn motto is: “Tel je zegeningen”, geniet van wat je hebt!
2020 productie TASCAM 202 mk.VII (TEAC)
Cassettes
De productie van de bekende merken cassettes ging na de Millenniumwisseling, die inmiddels ook alweer ruim 20 jaar achter ons ligt, nagenoeg compleet op z’n gat. Het ene na de andere fabrikant gaf er de brui aan. Gelukkig blijken de oude voorraden tape groot en valt de schaarste nog mee. Maar ook hier zijn de prijzen inmiddels wel strak aan het stijgen.
Er wordt in het kielzog van de decks voorspelbaar weer stevig in tapes en cassettes gehandeld. Zeker als het om NOS (New Old Stock) gaat, ofwel oude voorraden uit ‘de gouden eeuw van de cassette’. Nog voorzien van de knisperende cellofaan wikkel. De betere type I en II cassettes van TDK, Maxell, Sony enz. worden te kust en te keur verhandeld en met een beetje zoeken best nog voor redelijk geld in handen te krijgen. NOS cassettes met metaltape zijn nagenoeg niet meer betaalbaar. Nieuwe cassettes worden inmiddels ook weer geproduceerd door onder andere RTM, de tapespecialist in Frankrijk.
Nieuwe productie Reel to Reel tape
Het is ook belangrijk dat er weer nieuwe kwaliteitstape voor een prima prijs geleverd kan worden. Hier in Europa vind je die van het Franse RTM (Recording The Masters). En dat is maar goed ook, de oude Maxell tapes, wat ik zelf de beste tape ooit gemaakt vind en waar de tijd weinig tot geen vat op lijkt te krijgen.
In tegenstelling tot heel veel andere tapemerken. Dat laatste kan ik uit eigen ervaring onderschrijven. Ik heb een hele stapel Maxell UD en XL1 tapes in mijn verzameling, 30 tot 40 jaar jong, maar stuk voor stuk probleemloos in gebruik. Kom daar maar eens om bij de oude Sony, een aantal types TDK (!), veel BASF of, erger dan erg: Ampex, die de tand des tijds vaak veel minder tot ronduit slecht hebben weerstaan. Piepende tapes, loslatende emulsies…horror! Alles wat je niet wilt.
De nieuwe RTM LPR90 tapes blijken zich qua kwaliteit moeiteloos met de Maxell XL1 te kunnen meten. Ook qua instelling van de recorder zijn beide uitwisselbaar. Maar ja, hoe de nieuwe tapes zich over 20, 30 jaar vanaf nu gedragen? Geen idee. Dat mag een ander uitvinden, daar kom ik zelf niet meer achter, vrees ik… 🙂
Startschot
Met dit verhaal geven we het startschot aan een nieuwe serie verhalen op de Audio Creative site onder het kopje: De Audio Creative Tape Chronicles. Gewoon als prachtige hobby binnen onze hobby. Zoals ik al eerder schreef: Niet omdat het moet maar…
Azijn
En vind je alle avonturen waar ik hierboven over schrijf werkelijk compleet belachelijk, onzinnig en door de ratten besnuffeld? Wil je dat het liefst meteen, volgens de heersende actie/reactie cultuur op de asociale media, op je toetsenboard hameren om het ons en iedere andere lezer te laten weten middels een bijtende reactie?
Niet doen, tot 10 tellen, rustig blijven ademhalen, gewoon laten gaan en niet op reageren. Hou je gewoon met dingen bezig die jou interesseren… En zet eens een lekker stukje muziek op! Leven en laten leven...
…Wordt vervolgd!...
Leuke links
Techmoan
Anadialog
Cassette Comeback (Ook FB groep)
Hifiengine (Voor info en manuals)
Nakamichi database (Info over alle decks)
Revox PR99 mk.3 en Nakamichi Dragon. Niet meer weg te denken uit mijn audiorek...
Leuk artikel. Ik wist niet dat reel to reel spelers en cassettedecks weer populair zijn. Zelf speel ik regelmatig cassettes af op mijn Nakamichi DR2. Ik ben iedere keer verbaasd over hoe goed die klinken plus daarbij de de beleving van de bewegende led lampjes :-). Ben benieuwd naar het vervolg.
Dag Dick,
Ik heb met smaak je artikel gelezen en het is mij uit het hart gegrepen. Onder het kopje “Het hek is van de dam” spreek je over een bekende Revox tovenaar. Ik zou graag mijn geliefde Revox B-77 door hem op laten knappen. Nu alleen zijn mailadres nog….
Bert, Als je “Revox A77” op marktplaats punt nl ingeeft in de zoekfunctie zie je regelmatig Revox onderdelen en recorders staan van ‘Marotick’. Daar vind je Jack “onze” Revoxman uit Huizen. Marco en ik hebben al 4 B77’s (Marco z’n dochters zijn in de tussentijd ook door het verder absoluut onschuldige tapevirus besmet) en 2 PR99 laten servicen door deze man. Allemaal spelen ze weer super. Link.
Bedankt Dick. Ik weet nu wat me te doen staat…
Hi Dick
Ja ik heb erg geode herinneringen over de oude band recorder. Microfoon geplakt op de luidspreker (ik had zelfs nog een koolstof exemplaar). Radio VerHonica of Noordzee en daar ging je dan op tijd aan en op tijd af dat was de kunst. Luisteren 11-12 uur in de avond was ook mooi in bed, de gloed van de buizen in de radio maakte het zelfs leuker. Ik was altijd het gelukkigst met banrecorders gemaakt met buizen, haast niet kapot te krijgen en de slijtage daar leerde je mee te leven een druppel olie hier of door, kop stuk schoon maken met spiritus normaal gedoe. Het enigste dat soms vervelend was het slepende geluid dat je kon horen als de bandhouder niet helemaal in het horizontale vlak zat. Vaak heb er over gedacht om een stereo buizen model te kopen. Behalve ruimte het moeilijk te verkrijgen banden in goed staat (een vraag als je op Ebay koopt), worden deze op het moment niet meer gemaakt. Inderdaad ben ik het met je eens dat muziek voor mensen een noodzaak is gedurende gehele dag een soort of vulling zodat zij niet met eigen gedachte hebben te maken. Vaak zit ik gewoon in stilte, een merel hier en daar zingen en dat is het genoeg voor mij. Andere keren luister ik maar een uur of zo naar muziek maar dan erg geconcentreerd, vaak pik ik een instrument en volg deze door het muziek stuk heen en de interacties en harmonieën die het maakt met andere instrumenten. Soms veronderstel hoe zal het zijn als dit of dat instrument het iets anders doet etc. Wijn is als muziek er zitten zoveel noten en noten die niet op eens op het papier staan omdat ze spontaan ontstaan.
Hallo Dick,
Mooi verhaal.
Ik heb sinds een jaar een Uher 4200 Report Stereo IC bandrecorder, is van begin ’70. Ik ben nog steeds verbaasd over het goede geluid (RTM tape), en hij is nog draagbaar ook. Nadeel is alleen de korte speelduur door de kleine spoelen.
Groet, Jan
Hallo Dick, inderdaad prachtig verhaal, bedankt. Ik ga binnenkort met pensioen en heb nog alle apparatuur die ik als jongetje heb gekocht, tussen de leeftijd van 15 jaar en 20 jaar. Dit behelst naast een Sansui A555A versterker een Dual 1228 platenspeler en een Teac 3300SX taperecorder. Alleen heeft die laatste al sinds 1982 niet meer gespeeld en ik heb geen idee of, en hoe, hij het nu zou doen. Kan jij mij iemand aanraden die e.e.a. voor mij zou kunnen nakijken en evt nodige reparaties/revisies uitvoeren? Bedankt en vr gr, Hans Jansen
Hallo Dick, inderdaad prachtig verhaal, bedankt. Ik ga binnenkort met pensioen en heb nog alle apparatuur die ik als jongetje heb gekocht, tussen de leeftijd van 15 jaar en 20 jaar. Dit behelst naast een Sansui A555A versterker een Dual 1228 platenspeler en een Teac 3300SX taperecorder. Alleen heeft die laatste al sinds 1982 niet meer gespeeld en ik heb geen idee of, en hoe, hij het nu zou doen. Kan jij mij iemand aanraden die e.e.a. voor mij zou kunnen nakijken en evt nodige reparaties/revisies uitvoeren? Bedankt en vr gr, Hans Jansen, Amsterdam
Mocht iemand van de lezers een adres weten in of rond Amsterdam? Vertel het even…
Hallo Dick,
Ik heb mij al een hele tijd voorgenomen om mijn Teac 3300 SX en Tascam DX-2D DBX unit een upgrade te geven en condensatoren en elco’s door audiograde exemplaren te vervangen. Recentelijk is daar nog een Akai GX 650D tapedeck bij dat waarschijnlijk de laatste 40 jaar stof heeft verzameld. Het zal een klus worden omdat er totaal geen technische gegevens beschikbaar zijn. Gelukkig is op internet nog veel te vinden.
Helaas heeft mijn Elekit voorversterker (nog) geen aansluitingen voor een tapedeck en moet ik daarom nog te biecht gaan bij mijn gemodificeerde Kenwood C1 voorversterker. Ik plan nog twee mono 300B blokken te bouwen met Tribute finemet trafo’s. Mijn VDV versterker kan dan definitief met pensioen.
Jaren geleden zijn de record en playback koppen van mijn 3300SX bij de AEG service afdeling vervangen. Ik overweeg de koppen weer te vervangen maar heb niet de test tapes om de koppen zuiver uit te lijnen. Wellicht weet jij een oplossing?
Hartelijke groet,
Rob
Dick, het is leuk om mijn eigen ervaringen heel precies door een andere liefhebber verwoord te zien.
Even in het kort: Vanaf 1964 opnemen van platen en radio, vanaf 1969 in stereo achtereenvolgens Sony TC-630, Revox A77, Philips N4450, Akai GX635 en Teac X1000R.
Deze laatste eind 90er jaren samen met Philips 212 platenspeler naar de vliering en vervolgens Minidisk, CD, computer, Spotify, etc.
In 2015 de vliering een beetje opgeruimd en de X1000R weer tot leven gebracht. Een van mijn oude (Sony) tapes uit de 70er jaren er op, die nog aardig klonk (maar wel een beetje piepte) en het analoog (met name recorder-) virus sloeg weer ongenadig toe. Dat is natuurlijk ook een stukje nostalgie.
Ga nu door de tweede ronde. Heb bijna alle recorders die ik ooit had, weer weten te bemachtigen en dan kom je ook nog andere mooie decks tegen, die je wel eens wil proberen. Gelukkig kan ik er niet meer dan een stuk of twintig kwijt. Dat houdt het virus enigszins onder controle
Mijn oude banden en de opgenomen muziek heb ik gecatalogiseerd. Shazam en SoundHound hielpen enorm met het vinden van muzieknummers en artiesten. Vervolgens deze muziek vanuit meerdere bronnen (platen, streamen, PC etc.) opnieuw opgenomen op Maxell tapes. Ook daar lopen onze ervaringen met de overlevingskansen van verschillende merken tapes parallel.
Het is een mooie manier om je belangstelling voor muziek en die voor techniek te combineren met deze hobby en goed om te zien dat er meerdere belangstellenden zijn.
Groet,
Jan
Erg leuk al deze verhalen over vintage audio. Maritock is fantastisch voor Revox maar ik zoek iemand om een Tandberg 10XD te reviseren.
Weten jullie iemand in de buurt van Amsterdam mag ook in het Gooi.
Een mooi verhaal Dick. Alweer een aantal jaren draai ik met plezier weer lp’s en die voorraad is indertijd ook alweer aardig uitgebreid. Veel had ik weggedaan maar uiteindelijk her en der weer teruggekocht.
Toevallig struikelde ik een paar weekjes geleden, bij een schuuropruiming van een oude nicht, over een zware houten box. Dit bleek een Akai X201D te zijn die al jaren stil en met deksel stond. Helaas waren er geen banden meer.
Na wat speuren vond ik via Thomann.de een een betrekkelijk goedkope (probeer) tape op een 13cm reel van RTM en kocht daar een lege plastic spoel bij.
Eenmaal aangesloten, via de aux uit-/ingangen op mijn Denon S-301 set, was ik klaar voor de eerste opnames sinds zeker 30 jaren en wat schetste mijn verbazing? Het opnemen ging weer als vanouds en in een ruk door nam ik een aantal uren muziek op aan beide kanten.
Het afspelen werkt ook als een dolle dus ik was als een kind zo blij. Een heerlijke “nieuwe” audio-beleving.
De volgende spoelen worden nieuwe RTM’s van 18cm maar eerst maar eens even kijken wie het apparaat voor me kan servicen want schoonblazen met perslucht uit blik en de koppen en loopwerk, aan de buitenkant alleen, reinigen met alcohol is niet genoeg zoals je al beschrijft.
Toch leuk te lezen dat er meer mensen zijn die ook wel eens iets anders willen beleven dan het steriele digitale geluid alleen.