Verslag High End audio beurs München, 2015
Afgelopen weekend opende de grootste audio beurs van Europa – de High End Audio Messe in München – haar deuren. Dit keer hadden we besloten om een bezoek te brengen aan onze oosterburen, om te zien, of een dergelijke beurs in Duitsland draagkracht heeft voor een breed publiek, of dat het een net zo’n armzalige bedoening is als de laatste jaren in Nederland het geval is.
Natuurlijk is München niet naast de deur. Het is toch een slordige 800 km rijden. Met de auto is dat eigenlijk geen doen. Dick kwam op het idee om lekker met de ICE hoge-snelheid trein te gaan. Deze internationale trein heeft in Nederland meerdere opstapplaatsen. Voor ons was Arnhem de meest ideale keuze. Met één keer overstappen ergens ver in Duitsland, is dit wel heel relaxed reizen en ook nog eens zeer betaalbaar. Het grote voordeel is dat je zo’n 8 uur later, nog steeds fris en fruitig bent en ook nog eens wat aan de rest van de dag hebt. Ik kan het iedereen aanbevelen.
Op naar de ‘Messe’
De volgende ochtend na het ontbijt, gaan we met de U-Bahn metrodienst naar het beursterrein. Ik zal maar niet te hard roepen dat we eerst op het verkeerde beursterrein waren gearriveerd. Tja, wie verwacht nu dat er nog meer beursgebouwen zijn… Dus we maken rechtsomkeer en even later zijn we op weg, naar hopelijk de goede locatie. Gezien het aantal mannelijke leeftijdsgenoten, die met rugzakje om, met steeds grotere getalen in onze metro stappen, zijn we zeer waarschijnlijk nu op de goede route. 
Als we bij het beursterrein aankomen, is het met de grote meute meelopen om bij de ingang van de beurs uit te komen. Wij hadden gelukkig kaarten via internet gekocht en konden direct doorlopen. De anderen stonden in een rij, die je wel eens voor een attractie bij de Efteling ziet. Een enorme toeloop was het. Het leuke is dat er ook een hoop vrouwen en kinderen mee waren gekomen. Iets dat in Nederland de laatste jaren al helemaal niet meer het geval is. Zodra we de beurshallen binnenstapten bekroop ons een beetje het vroegere Firato gevoel. Heerlijk!
Betreft de opmerking van de Mola Mola versterkers. Ik was ook niet onder de indruk van het systeem, maar ik heb de Mola Mola versterkers zelf al uitvoerig beluisterd en ze spelen geweldig mooi. Wordt het geen tijd dat de vooroordelen eens achterwegen worden gelaten. Dat bv Jeff Rowland in zijn duurste versterkers N-Core technology gebruikt zegt toch heus wel wat over de kwaliteiten. Bijzonder mooi vond ik de Ear versterkers van Tim De Paravinci en met name als hij gebruik maakte van de Denon Master recorder. Om stil van te worden. Guido
Hallo Guido,
Het zijn geen vooroordelen, gewoon waarnemingen.
Maar ik begrijp Bruno ook niet helemaal dat hij zijn Mola Mola versterkers in een dergelijk slecht daglicht laat zetten zoals in München.
De ruimte van EAR van Tim de Paravicini was ook één van de hoogtepunten voor ons. We hebben daar langer dan bedoeld zitten luisteren…:-)
Bruno was vooral bezig met de voorstelling van zijn Kii Three speaker (welke voor mij het hoogtepunt was in Munchen) en was zelf ook niet echt tevreden over het resultaat met Landsche. Dus ik ben het helemaal met jullie eens dat die set niet naar niveau presteerde. Ik vind het trouwens spijtig dat er zoveel sets ondermaats speelden. Maar ik ga niet voort op wat ik daar hoor omdat het vaak in betere omstandigheden anders speelt.
Hallo Guido,
Hoe beluister je uitvoerig Mola Mola versterkers?
Wat vind je van de invloed van luidsprekers?
En wat van die van de akoestiek?
Groeten,
Wil
Hallo Marco en Dick,
Bedankt voor de openen heldere wijze van verslaggeving. Doet me goed een keer een verslag te lezen zonder als die walhalla verhalen over merken en grootheden. M.a.w.: lekker onbevooroordeeld. Jullie bezoekverslagen zal ik WEL blijven lezen. Dank.
Met vriendelijke groet
Theo Foekens