AperturA Haute-parleur de France luisterimpressie

Periferie

Als bron gebruikt Nicolas voor de Armonia een Naim ND 5XS streamer waar mijn USB stick in past. De versterker is van Exposure Audio, de 3010S2 met een vermogen van 2x100Watt. Er worden Kharma KLC-MR-1a luidsprekerkabels gebruikt en na de eerste twee tracks te hebben gespeeld wordt het netsnoer aan de Exposure gewisseld (helaas, geen idee wat voor kabel) en dat scheelt een jas in positieve zin. Het resultaat is veel meer diepte in het stereobeeld en wat meer warmte.

Muziek

Ik begin daarom opnieuw met de track van Pat Metheny en Anna Maria Jopek (Cichy Zapada Zmrok van Upojenie)) die vanaf de eerste noot melodieus de ruimte in zweeft. Netjes neergezet in de volle breedte, tot een paar meter voor de luisteraar en diep naar achter doorlopend. De gitaar is puntig en de stem klinkt heel open. Mooi om op die manier even te wennen aan de akoestiek van de luisterruimte en de opgestelde set, waarvan de klank van zowel de Naim als de Exposure mij bekend zijn.

De tweede vrouw is Stacey Kent met (This Happy Madness van Changing Lights) en ook die weerklinkt zo lekker gemakkelijk. De stem heeft wel alle nadruk, een typisch Franse eigenschap die ik zeker kan waarderen. De basweergave is heel neutraal en ingehouden, eerder te bescheiden dan nadrukkelijk. Het slagwerk heeft de juiste klank en komt makkelijk naar voren tussen de andere instrumenten. Het stereobeeld is wederom losjes en breed, doorlopend tot aan de randen van de speakers zelf. Door het aansluiten van het andere netsnoer is de plaatsing veel beter geworden en nu zijn er ook bekkens verschenen aan de linkerkant, die telkens even naar voren komen. Mooie details afkomstig van de snelle ribbon tweeter. De bespeelde saxofoon blijft wat kleven aan de speakers, terwijl een piano een heel eigen plek heeft gekregen waarbij de bepaling van zijn plaats erg eenvoudig is. Het duet “Fever” van Ray Charles en Natalie Cole kenmerkt zich door scherp afgebakend knippen met de vingers en niet te lang aanhouden van de tonen. Natalie Cole heeft precies de juiste intonatie, zij bijt zonder scherp te zijn. Erg mooi zijn wederom de details in de hoge tonen, die waarschijnlijk voor een groot deel te danken zijn aan het ribbon gebruik in de tweeter. Stemmen zouden ietsje warmer mogen zijn, maar dat is met plaatsing op te lossen, de speakers staan twee meter van de achtermuur opgesteld. Met de dynamiek is deze track is er niets mis.

Dire Straits

Dire Straits speelt “The Bug” en dat nummer laat zien dat de Armonia een gedempt model is waarbij nauwkeurigheid en zuiverheid belangrijker zijn dan felle uithalen en klappen. De luidspreker klinkt ingehouden en lijkt net echt los te willen komen. Op dat punt speelt de versterker ook kleine rol, die is ook niet echt explosief van karakter. Als ik vervolg met “Planet of New Orleans” waar dat explosieve karakter veel minder een rol speelt gaat de weergave stukken beter in dat opzicht. Nu is juist harmonie belangrijker en genieten wij van geluiden die door de ruimte zweven. Verder met modern klassiek van Max Richter en zijn interpretatie van “De Vier Jaargetijden”. De violen op de voorgrond zijn zuiver en zeker niet scherp, maar helaas raken we aan een beperking in het laag waardoor de instrumenten op de achtergrond veel minder ver weg staan en de muziek minder dragen. Dat bederft een beetje de sfeer die het werk heeft, toegegeven, het is een moeilijk stuk om correct en optimaal weer te geven. Het zelfde werk in de versie van Janine Jansen vraagt om meer beheersing en zuiverheid en daar weet de Armonia beter mee om te gaan. Aan subtiliteit mankeert niets, de viool van Janine laat voldoende details los.

René achter de camera, Jacqueline op de bank…

Bobo

Nu heel diep laag niet aan de orde is heeft de cello alle ruimte en die maakt daar dankbaar gebruik van. Voor dit soort werken is het meer ingehouden karakter van de Armonia juist een voordeel. Wij sluiten gezien de beperkte tijd de kennismaking met de Armonia af met “Song of Ruth” van het Bobo Stenson Trio, dat werkelijk heel erg mooi wordt weergegeven. De gestreken bas is prachtig, het slagwerk heel subtiel met in de bekkens oneindig veel details. Dit lijkt de wel haast ideale muziek voor deze luidspreker. Dynamiek is goed al zou de versterker meer vaart mogen zetten bij de drums. Piano daarentegen heeft snelheid en is mooi zuiver qua klank. Met dit soort muziek op dit systeem kan ik uren door blijven luisteren als dat zou mogen en kunnen.