Underworld
Drift Series 1 & Live in de Ziggo Dome
Na een nieuw album, die de afsluiter was van het bijzondere project Drift, stond Underworld zaterdag 23 november in de ZiggoDome. Een spectaculaire show, in een aangepaste zaal, met nieuw materiaal en natuurlijk de nodige klassiekers. Met trappen kon je je vrij bewegen tussen de zaal en de stoelen op de eerste ring. Waar het overigens beter dansen was dan in de afgeladen volle zaal. Karl Hyde (62) en Rick Smith (60) hadden er duidelijk zin in en het dak ging eraf.
MK1
Underworld werd opgericht in 1980 door Karl Hyde en Rick Smith. Begonnen als een funk en synthpop band die in verschillende samenstellingen speelden. In 1988 verschijnt hun debuut album en een jaar later de opvolger. Daarna slaan ze een andere muzikale richting in. Ze zijn op dat moment met zijn drieën. Naast Hyde en Smith is er nog DJ/Producer Darren Emerson.MKII
Met het verschijnen van Dubnobasswithmyheadman in 1994 begint een periode die nu te boek staat als Underworld MKII. Het begin van hun zo karakteristieke, niet in één woord te omschrijven, stijl. Ze combineren er lustig op los met invloeden uit de techno, house, trance, pop, rock, en zijn niet vies van een experimentje. En natuurlijk de zo herkenbare manier van zingen van Karl Hyde die steeds op de grens ligt van praten en zingen.
Trainspotting
Het is de soundtrack van de film Trainspotting die zorgt voor hun doorbraak. In de film zitten twee nummers van hun. Dark & long van Dubnobasswithmyheadman en hun bekendste, en ondertussen grootste, klassieker Born Slippy van het tweede MKII album Second Toughest in the Infants. Na dit album volgen er nog vijf die eigenlijk allemaal klassiekers zijn geworden.
In 2001 verlaat Emerson de band en blijven ze met ze tweeën doorgaan net zoals ze, nu bijna 40 jaar geleden, begonnen.
Drift
Zoals gezegd houden de heren best van eens wat anders dus begonnen ze in oktober 2018 met een project onder de naam Drift. Een jaar lang zouden ze elke week wat uitbrengen.
Nieuwe muziek, film, een poëzie en verhalen. In één jaar brachten ze meer uit dan in de laatste 15 jaar. Alles was online bij te houden en er verschenen 5 CD’s. Drift Episode 1 tot en met 5.
En nu dus een 6 cd box met 40 tracks. De muziek kent her en der de nodige experimenten maar blijft eigenlijk altijd overeind staan.
Vind je nou een box met 6 CD’s wat overdreven dan is er nog de Sampler Edition. Een zeer fraai samengestelde compilatie.
En omdat we hier bij Audio Creative natuurlijk veel aandacht hebben voor een mooie weergave van muziek moet de uitstekende geluidskwaliteit zeker benoemd worden. De mastering werd gedaan door Miles Showell en van de vinyl uitgave van de sampler edition maakte hij een hele mooie half speed master.
Ziggo Dome
Underworld was de eerste danceact die hun werk in de studio naar het podium bracht. En ze hebben daarmee een grote live reputatie opgebouwd.
Ook deze avond zat de sfeer er vanaf de eerste noten goed in. De opener Listen to their no, van het nieuwe album, ging er meteen als zoete koek in gevolgd Two months of, de eerste gouwe ouwe van de avond.
Alle nieuwe nummers die op de setlist stonden deden het goed en werden niet ondergesneeuwd door de oude bekenden.
Met mooie visuals en een spectaculaire lichtshow werd de sfeer versterkt en gingen de voetjes van de vloer in de bomvolle ZiggoDome. Hoewel het volume best stevig genoemd mag worden, en de geluidsdruk de haren soms letterlijk liet wapperen, was de kwaliteit van het geluid subliem.
Vol gas!
Ondertussen gaat de show door en blijft het gas erop. Hoewel ze zeker rustige en zelfs ambient achtige nummers in hun repertoire hebben kun je die nu gewoon vergeten.
Na zo’n anderhalf uur wordt er duidelijk naar een climax gewerkt. Eerst Border Country van Drift. Let op mijn woorden dit nummer gaat een vaste waarde worden op de setlist van de band.En dan drie de top klassiekers achter elkaar. Push upstairs met zijn geniale aanstekelijk piano thema. Op het hypnotiserende King of snake gaat de zaal helemaal los. En na nog even het eerste concert in Paradiso aangehaald te hebben, waar ze het voor het eerst live speelde, is daar natuurlijk Born Slippy. Bij elkaar duurt het zo’n 30 minuten en de ZiggoDome barst bijna letterlijk uit zijn voegen. Natuurlijk is Born Slippy niet het einde. Wat zou een concert zijn zonder een toegift of twee. Maar na ruim twee gaat het zaallicht aan en is het toch echt afgelopen.
Geen enkel zwak moment
Een geslaagde avond waar ik, eerlijk waar, geen enkel zwak moment heb ervaren. Ik zou bijna zeggen dit moet je een keer meegemaakt hebben.Als dit je onberoerd laat dat moet je volgens mij een hart van steen hebben.
Enige min punt is dat je naderhand zoveel adrenaline in je lijf hebt dat slapen onmogelijk wordt…….
