Neil Young and Crazy Horse : Alchemy Tour 2013

Het is al weer een aanzienlijke tijd geleden dat ik Neil live heb mogen aanschouwen. Volgens mij was dat een paar jaar geleden, in 2008,  in de RAI.
Nu toert Neil Young samen met Crazy Horse met zijn Alchemy Tour, door Europa. En ja, als doorgewinterde Neil Young fan mag ik dat natuurlijk niet missen. Mijn eerste ervaring met deze, inmiddels oude rot in het vak, is al weer ruim 40 jaar!! geleden. Destijds was ik 10 of 11 jaar en had net een oude transistorradio gekregen. Zo’n Sony cassette/radiorecorder, die je met een paar batterijen lekker mee naar het zwembad kon nemen.

In bed met Neil Young

Iedere avond lag ik, in mijn bed, te draaien aan de zenderkeuze knop om te zoeken naar zenders met andere muziek dan ik thuis gewend was. Plotseling, ergens in de ether, klonk daar een man op een gitaar met een onvaste falcettto stem:

Hello Ruby in the dust
Has your band begun to rust
After all the sin we’ve had
I was hopin’ that we’d turn bad

Een ‘Haunting Song’, zoals de Engelsen zo mooi kunnen zeggen. Een kippenvel nummer. Een kunst waarin Neil Young met een akoestische gitaar meester in is. Ik lag versteend in bed. Ik moest en zou weten wie deze muzikant was. Geloof me, rond 1973, was dat helemaal niet zo eenvoudig om daar achter te komen. Geen internet en niemand had het natuurlijk gehoord. Ik had wel het geluk dat er een cassettebandje in mijn recorder zat en heb deze opname voor een deel kunnen opnemen. Het heeft me bijna 4 weken gekost om erachter te komen dat dit Neil Young was met “Cowgirl In The Sand” op het album 4 Way Street.

Neil Young en Crazy Horse

Sindsdien heb ik Neil Young gevolgd en vind ik met name de eerste 12 jaar tot 1980 werkelijk geniaal. Nu kwam hij dan in de Ziggo in Amsterdam. Samen met zijn oude vertrouwde band Crazy Horse. Deze naam is overigens afgeleid van de naam van een Lakota indianen opperhoofd in 1877. Deze Indiaan ging ten strijde met een bliksemschicht op zijn voorhoofd geschilderd. Ook in het Crazy Horse logo vind je dit heldhaftige indianenopperhoofd terug.
De drie bandleden van Crazy Horse, die Neil Young begeleiden, zijn Billy Talbot op bas, Ralph Molina op drums en Franky ‘Poncho’ Sampedro op gitaar en orgel.

Op naar de Ziggo Dome

Natuurlijk ben ik op tijd bij de Ziggo. Veel te vroeg natuurlijk, maar dat geeft niet. Als je de kans hebt om een grote muziekheld te zien spelen, dan wil je toch ook vooraan staan. Wachtend tussen een groep stevig drinkende en blowende Amerikanen, vermaak ik mij opperbest. Deze groep mensen toert gewoon op eigen gelegenheid met Neil mee, door heel Europa, van stad tot stad om bij ieder optreden vooraan te staan. Afgezien of dat wel leuk is en blijft, vraag ik me wel af hoe ze dat allemaal betalen. Het kost toch een godsvermogen om heel Europa af te reizen en iedere keer een kaartje van pak hem beetje 70 euro te betalen. Maar goed, gezellig was het wel.
Als de hekken open gaan, vliegen de Amerikanen als eerste naar binnen om naast elkaar, als kippen op een stok, op de eerste rij te staan. Ik sluit rustig aan in de tweede rij. Prachtig vooraan en gezellig tussen een hoop andere oudere jongeren met lang haar, veel rimpels en een wat wazige blik. Mozes kriebel. Heerlijk en de sfeer is opperbest.