Moby – Reprise
Alweer een tijdje terug kondigde Moby aan dat Reprise zou komen waarop een aantal nummers uit zijn repertoire staan, uitgevoerd met orkest. We werden lekker gemaakt met Natural Blues gezongen door Gregory Porter en Amythyst Kiah. En dat smaakte naar meer!
Carrière
Moby’s muzikale carrière begon met gitaarles. Zijn leraar zag in hem een virtuoos klassiek gitarist. Dat was precies op het moment dat Richard, zoals hij eigenlijk heet, voor het eerst The Clash hoorde.
De klassieke muziek werd punk op een elektrische gitaar. Tot het moment dat hij ontdekte hoe je platen door elkaar kon mixen. Hier kon hij zijn ei kwijt en het werd het begin van een succesvolle carrière met het album Play als (Commercieel) hoogtepunt.
Het was ook het begin van een behoorlijk losbandig leven met veel drugs en drank. Roem, erkenning en grote platenverkopen leken het gene te zijn wat je wilde bereiken als artiest, maar toen het eenmaal zover was bleek het niet waar hij gelukkig van werd.
Tijd voor verandering
Als eerste een gezondere levensstijl. De muziek bleef natuurlijk, maar minder intensief en met muzikale uitstapjes, de grenzen verleggen.
Vorig jaar kwam het mooie Live Ambients – Improvised Recordings Vol. 1 uit waarmee Moby een totaal andere kant van zichzelf liet horen.
Ook dieren zijn altijd een belangrijk onderdeel geweest in zijn leven. Het werd voor hem tijd om op te komen voor dierenwelzijn, en het leed die de bio-industrie veroorzaakt aan de kaak te stellen. Als overtuigd vegan is hij zeer actief.
Reprise
De inspiratie voor Reprise kwam na een optreden samen met het Los Angeles Philharmonic orchestra onder leiding van de Venezolaanse dirigent Gustavo Dudamel. Wat niet alleen een inspiratie was maar ook een herontdekking van zijn liefde voor akoestische instrumenten en orkestrale muziek.
Al snel begon hij het idee uit te werken, naast de arrangementen voor de orkestratie zorgde hij er ook voor dat zijn eigen stem geen hoofdrol heeft. Dus op zoek naar gast vocalisten. Natuurlijk is het geen nieuw concept het is al vele malen gedaan.
Niet altijd met een overtuigend resultaat maar er zijn ook genoeg zeer geslaagde voorbeelden te noemen. Neem alleen al ons eigen Metropole Orkest die samen met artiesten als Laura Mvula, Sohn en Steve Vai georkestreerde versies van hun muziek ten gehore bracht.
Luisteren
Het album begint met Everloving van Play. Een nummer wat bij uitstek geschikt is voor een orkestbewerking. Iets langzamer dan je gewend bent begint de akoestische gitaar te tokkelen en begint de opbouw. Erg mooi maar het mist net de overtuigingskracht en de impact die het heeft origineel zo bijzonder maakt.
Gelukkig blijft het hierbij want de rest van het album zijn goed gemaakte interpretaties. Natural Blues met Gregory Porter en Amythyst Kiah staat als een huis en aangesterkt met een gospelkoor een echte showstopper.
Go, Moby’s doorbraak single uit 1992, is getransformeerd naar een georkestreerde tribal track die net als 29 jaar geleden stil zitten onmogelijk maakt. Porcelain schreef Moby na een heftige, maar geen slechte, relatie en werd voor velen de ultieme Moby song.
Voor Porcelain werd eigenlijk helemaal geen nieuw arrangement gemaakt maar hij nam het net zo op als toen. Er werden alleen andere, voornamelijk akoestische, instrumenten gebruikt en gezongen door goede vriend Jim James en Moby.
“Heroes”
“Heroes” is als cover de enige vreemde eend in de bijt. Maar niet zonder reden. Het is de nodige jaartjes geleden als Moby via zijn management een bericht ontvangt van David Bowie: “Weet je dat we buren zijn?”. Na een eerste bezoek ontstaat er al gauw een bijzondere vriendschap.
Als Moby op gegeven moment vertelt dat “Heroes” de eerste plaat was die hij kocht gaat het gesprek al gauw over het titelstuk van het album om tot slot samen het nummer op akoestische gitaar te spelen. Een herinnering die hij op wonderschone wijze op deze manier met ons lijkt te delen. Een prachtige intieme versie gezongen door Mindy Jones. Een versie die mij enorm raakt!
Nog zo’n nummer die binnenkomt stond in 2013 op het album Innocent. The Lonely night heeft in deze akoestische versie de kracht die het eigenlijk meteen verdiende. Net zoals op het origineel gezongen Mark Lanegan die een stem heeft die doet denken aan Tom Waits en Leonard Cohen.
Die donkere sfeer wordt nu versterkt door het groezelige stemgeluid van Kris Kristofferson. Een schoonheid is het geworden waar de twee doorleefde stemmen prachtig tot hun recht komen. Een andere schoonheid die ik moet vermelden is het instrumentale God Moving Over the Face of the Waters gearrangeerd en gespeeld door de virtuoze IJslandse pianist Víkingur Ólafsson. Het resultaat is een Phillip Glass achtig stuk met filmische kwaliteiten.
Ik kan niets anders zeggen dat ik enorm geniet van de nieuwe versies die Moby op dit album heeft gezet! Duidelijk is te horen dat hij het met veel aandacht en passie heeft gemaakt. Ik weet niet of het erin zit maar live zou dit wel eens erg sensationeel kunnen zijn.Versies
De eerste luisterbeurt was via streamingdienst Qobuz. Wat mij opviel is dat vooral de in hardere passages de strijkers behoorlijk in your face kunnen zijn. Op zich past het wel bij de muziek en heeft wel iets van de sfeer van de elektronische strijkersklanken die Moby voor de originelen gebruikte maar het had van mij best iets verfijnder en meer open gemogen.
Ik heb nu een digitaal variant in AIFF, zo wie zo mijn voorkeur als bestandsformaat, en die klinkt fijner en meer gebalanceerd. De dubbel LP vind ik veruit het lekkerste klinken. Niet alleen wat betreft de strijkers maar ook stemmen staan mooier in het beeld. Lenagan en Kristofferson brommen nog meer en fijner!
Goed stukje weer Evert ! En gelukkig heb ik hem nog op vinyl kunnen bestellen.