Madrugada – Trentemøller – ForENZics – Jacob Karlzon
Ik trap af met vier zeer verschillende albums die indruk op mij maakten aan het begin van het jaar. We beginnen in Scandinavie met Madrugada die na 14 jaar weer van zich lieten horen en DJ/producer Trentemøller die zich liet inspireren door de Eighties.
Vervolgens maken we een uitstapje naar Nieuw-Zeeland, naar een gezelschap met de naam ForENZics. Dan zou er toch al een belletje moeten gaan rinkelen wie hier achter zitten. Tot slot weer terug naar het noorden voor een fantastisch album van de Zweedse pianist Jacob Karlzon.
Madrugada – Chimes at midnight
Chimes at midnight is het eerste album dat Madrugada uitbrengt zonder de in 2007 overleden gitarist Robert Burås. Hij overleed op het moment dat de band een album aan het opnemen was. De titelloze plaat werd door de overige leden afgemaakt en kwam uit in 2008. Na een tournee werd besloten om te niet verder te gaan met de band. Burås was samen met bassist Frode Jacobsen en zanger Sivert Høyem de basis van de band die in 1995 begon. Het debuutalbum Industrial Silence behoort wat mij betreft tot één van de meesterwerken uit de jaren 90.
Meteen is op Chimes at midnight de sfeer van Madrugada hoorbaar. De wat melancholische op blues geinspireerde rock en de donkere stem van Sivert Høyem zetten weer de toon. Er is wel een verschil hoorbaar. Het rauwe randje is minder geworden en het melancholische gevoel heeft de overhand. Het zou kunnen dat menig Madrugada fan daardoor ietwat teleurgesteld zal zijn maar Chimes at midnight is een mooi gebalanceerd album dat neigt naar het solowerk van Sivert Høyem. Ik ben een groot liefhebber van het werk van Madrugada, het zijn juist die wat weemoedige rustige nummers als Honey bee en Quite Emotional die mij kippenvel bezorgen.
Trentemøller – Memoria
In 2006 verscheen het debuut album The Last Resort van de Deen Anders Trentemøller. De donkere downtempo, op techno gebasserde elektronica werd overladen met lovende kritieken. Dat Trentemøller doet waar hij zelf zin in heeft blijkt als in 2010 het altijd lastige tweede album uitkomt. Into the great yonder is het eerste album waarop hij zijn liefde voor de elektronica van de vorige eeuw laat horen. Ook het nogal ondergewaardeerde Lost uit 2013 is een trip down memory lane met een aantal zeer goed geslaagde samenwerkingen zoals met de indie band Low op het meeslepende nummer The Dream.
In de begin jaren 80 is Anders Trentemøller een jaar of 10 als de darkwave zijn intrede doet met bands als Clan of Xymox, New Order, Cocteau Twins en Siouxsie and the banshees. Het moet een grote indruk hebben achter gelaten op de jonge Deen want dit album is hier duidelijk op geïnspireerd.
Memoria betekend herinnering of nagedachtenis en dat lijkt precies wat Trentemøller wilde doen. Terug naar een muziekstroming waarvoor ik de liefde deel.
Hij weet de sfeer goed te pakken al luisterend komen herinneringen boven. Net uit huis, waar de muziek uit mijn Akai set met Jamo disco drive luidsprekers door de kamer schalde.
De geur van rook en verschraalt bier in Swaf, de alternative disco in de Alkmaarse binenstad. Dat Trentemøller met deze plaat zoveel mooie Memoria bij mij naar boven brengt betekend dat hij zich heeft laten inspireren en niet aan het kopieëren. Tijdens het luisteren denk ik wel eens aan de hierboven genoemde bands maar het genieten van zijn nieuwe muziek, die verpakt is in een mooie hedendaagse productie, overheerst.
ForENZics – Shades and echoes
Als je goed naar de naam van de band en de hoes kijkt en bedenkt dat het gezelschap uit Nieuw Zeeland komt is het makkelijk te raden wie je deze muziek voorschoteld. De verwijzing in de naam is inderdaad naar Split Enz waarvan oud leden Eddie Rayner en Tim Finnbesloten in de oude traditie een album te maken.
Tim Finn was als geniale liedjesmaker samen met zijn jongere broer Neil de hofleverancier van de Split Enz composities maar ook de invloed van toetsenman Eddie Rayner moet niet onderschat worden. Zijn eigen stijl was vooral goed te horen tijdens de instrumentale nummers Double Happy, The Choral sea, Wail en Albert of India op de albums True Colours (1980) en Waiata/Corroboree (1981).
De beiden inmiddels 69 jarige veteranen worden op dit album bijgestaan door percusionist en drummer Noel Cromby die ook aan de wieg stond van Split Enz. Nog een opvallende naam is Roxy Music gitarist Phil Manzanera die in 1976 het tweede Split Enz album Second Thoughts produceerde.
Tim en Neil Finn verzorgden op hun beurt een groot deel van de vocalen op Mazanera’s soloalbum K-Scope uit 1978 waarop ook Eddie Rayner meespeelde. Om de reünie compleet te maken schreef Neil Finn ook één nummer. Zijn bijdrage Shut the door is opvallend genoeg ook precies het nummer wat een beetje uit de toon lijkt te vallen.
Het begin klinkt vertrouwd, ik hoor meteen het Finn DNA in de compositie en natuurlijk die herkenbare stem, al is die duidelijk wat ouder geworden. Het album is gelukkig geen kopie van eerder werk al zijn er zeker hier en daar stukjes te horen die refereren aan hun muziek uit de jaren 80. Opvallend is het in het Frans gezongen Premiere Fois dat met zijn uitgekiende arrangementen en instrumentatie in eerste instantie een vreemde eend in de bijt lijkt maar juist één van de nummers is dat uitstekend past in de sfeer van een album als Time and Tide.
Net zoals op Premiere Fois heeft Rayner zich aardig uitgeleefd bij het maken van het filmische Europe Speaks. Love is begint nogal gedragen maar na een minuut of twee waan je je weer in de roerige begin jaren van Split Enz.
Kortom, de mannen hebben een uitstekend album afgeleverd dat hoorbaar met veel tijd, aandacht en passie is gemaakt. Uitstekende composities die in een bekend doch zeer fraai jasje zijn gestoken.
Jacob Karlzon – Wanderlust
De virtuoze Zweedse jazz pianist Jacob Karlzon kreeg vooral bekendheid door zijn samenweking met zangeres Viktoria Tolstoy, de in Zweden woonachtige achter-achter kleindochter van de Russische schrijver Leo Tolstoy. Ook heeft hij een indrukwekkende lijst soloalbums op zijn naam staan. Zijn laatste, Wanderlust, kwam deze maand uit en was mijn eerste kennismaking met zijn muziek en zorgde ervoor dat ik vanaf het begin op het puntje van mijn stoel zat.
Samen met bassist Morten Morten Ramsbøl en drummer Rasmus Kihlberg maakte hij een niet doorsnee jazz album met wisselende sferen. Het album opent toegangkelijk met Art of resistance waarbij het in het begin een traditioneel jazz trio lijkt te zijn maar waar op een gegeven moment pop invloeden en subtiele electronische effecten de stemming een andere kant op duwt. Er is ook ruimte voor ru
imte voor rust en solo’s zoals in Trip the light fantastic waar bassist Ramsbøl een mooie rol heeft. De single Subject to change is weer een combinatie van jazz en pop.
Tot slot moet ik zeker Lulaby for Runnaways noemen met trompetist Mathias Eick. Een prachtige collage van stemmingen, stijlen en virtuositeit. Jazz meets art-pop. Sfeervolle lagen die soms wringen maar toch een prachtig eenheid vormen die het tot het hoogtepunt van het album maken.
Wanderlust is een heerlijk gevarieerd modern Jazz album. Ritmisch met invloeden van buiten het genre. Het spel van Karlzon is virtuoos, boeiend en ook inspirerend zeker als je zoals ik vele jaren uren achter de toetsen van een piano doorgebracht. Wat ook absoluut benoemd mag worden is de prachtige opname en productie. De akoestische nummers klinken open en natuurgetrouw terwijl in de meer complexere nummers alle laagjes mooi los van elkaar staan. Chapeau!!
#Madrugada - #Trentemøller - #ForENZics - #Jacob Karlzon
