Hot Under the Needle!
Wat draait er deze week onder de naald?...
Welke muziek draait er dit moment meer dan gemiddeld vaak bij ons onder de naald? In deze nieuwe rubriek kun je dat lezen. Dat kan een hagelnieuw album zijn, een mooie re-release op vinyl, een herontdekking van een ouder album uit de rijke platenkast, die ineens weer het vuur laat branden. Het kan allemaal...
Genesis - The Last Domino
Wat niemand meer had verwacht gebeurde toch en ging ook weer bijna mis: Genesis zou weer gaan toeren. Alles was begin 2020 gereed om van start te gaan. Maar Covid 19 gooide roet in het eten. Dat zou wel eens gelijk een eind aan de mooie plannen kunnen maken. Gezien de breekbare gezondheid van Phil Collins. Nu anderhalf jaar gaat de tour toch van start in de UK. Voor hoe lang dit keer? En hoe staat het met de concerten buiten Groot-Brittannië? Gooit Omicron nu weer roet in het eten? Ik ben bang dat niemand dit nog weet. De tijd zal het leren…
De tourplannen worden opgeluisterd met de release van een compilatiealbum: The Last Domino? (ja, met vraagteken). Nieuw werk van Genesis is er al sinds 1992 niet meer verschenen. Is het wel de moeite om daar nog een stukje over te schrijven?
Nummer drie
Wat mij betreft, als het de dubbel-CD aangaat, zeker niet. Er zijn eerder al twee mooiere 3-CD-boxen uitgebracht, De voortreffelijke Genesis – The Platinum Collection in 2004 en Genesis – R-Kive in 2014, waar ook het solowerk van de mannen ruimte kreeg. Twee prima verzamelboxen, meer dan voldoende toch? Ja en nee…
Niet eerder op vinyl
De genoemde compilaties zijn echter nooit op vinyl geperst. The Last Domino? heeft daarentegen wel een fraaie vinylrelease gekregen. De 2 uur en 37 minuten aan muziek is verdeeld over acht plaatkanten. De vier schijven zijn verpakt in een stevig uitgevoerd boekwerk, rijkelijk versiert met recent fotomateriaal.
Half Speed Masters
Maar wat me vooral aanspoorde om over The Last Domino? te gaan schrijven is de kwaliteit van het vinyl. Die is namelijk uitstekend! Het eerste wat me opviel is de handtekening van Miles Shovell op de platen. Miles Shovell is de man die in de Londense Abbey Road studio’s de lacquers voor vinylproducties snijdt en daarmee een uitstekende reputatie heeft opgebouwd.
Ik heb al een aardig aantal vinyl re-releases in de platenkast die door de beste man zijn gedaan. Zijn zogenaamde ‘half speed masters’ zijn zonder uitzondering van bovengemiddelde kwaliteit. Zo ook deze nieuwe Genesis box. Er staan een paar leuke filmpjes op YouTube waarop Miles Shovell in Abbey Road aan het werk te zien is.
De reguliere Genesis albums hebben in 2018 een re-release op vinyl gekregen. Ook allemaal in half speed mastering door Miles Shovel. Hoe kun je dat zeker weten? Kijk tussen de uitloopgroef van het vinylalbum en zoek naar de ingekraste signatuur.
The Last Domino?
Genesis zorgt altijd voor een tweedeling tussen fans over de Peter Gabriel periode en de Phil Collins jaren als frontman. En zoals we inmiddels gewoon zijn zoeken hardcore Gabriel hooligans regelmatig de confrontatie met liefhebbers van Genesis met Phil als frontman. Zoals vroeger fans van de Stones met de fans van de Beatles op de vuist gingen.
Wat een onzin, of je de ene moet haten om de andere… Ik heb dat nooit begrepen. Ik geniet met volle teugen van beide versies van Genesis.
Dat je een voorkeur hebt voor Gabriel of Collins, is slechts een kwestie van muzikale voorkeur. Maar die mening steeds weer, met omlaag staande mondhoeken, er bij iedereen in willen peperen die wat ruimdenkender is... pfff, wat vermoeiend… Maak je toch niet zo druk! Wat een ander vindt zal mij en veel anderen een worst zijn.
The Musical Boxset
Een punt gezet
Vergeet niet dat Peter Gabriel in 1975 zelf een punt achter zijn Genesis lidmaatschap heeft gezet om verder te gaan als soloartiest. Ook Steve Hackett is vrijwillig opgestapt na Wind & Wuthering. De man heeft daarna ook vele prachtige albums gemaakt en is anno nu de vaandeldrager van het oude Genesis repertoire. Ik heb Steve afgelopen jaren een paar keer live mee mogen maken, ronduit fantastisch!
Genesis met Collins aan de microfoon heeft, vind ik, prachtige dingen gemaakt. Ik luister echt alle albums met genoegen. Ja, ook Abacab, dat de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan. Zoals ik ook met vreselijk veel plezier luister naar de albums met Peter Gabriel in de gelederen.
Mijmeringen...
Mijn eerste Genesis album dat ik kocht was Nurcery Cryme, snel gevolgd door Foxtrot. En het is daarna nooit meer overgegaan. Ik stond steevast de eerste dag van een nieuwe Genesis release in de platenzaak.
En dat was in de jaren zeventig gewoonlijk ieder jaar, met 1976 als hoogtepunt met zelfs twee albums: A Trick of the Tail en Wind & Wuthering. Ik moet ze inmiddels honderden keren hebben geluisterd en de muziek verveeld nooit.
De muziek van Genesis maakt onderdeel uit van de soundtrack van mijn leven.
Turn it on Again...
Wat minder prog?
Ook toen Genesis richting jaren tachtig minder prog werd zijn de langere stukken nooit weggeweest. Op ieder album zijn tracks te vinden van 7, 8, 9 minuten. Neem Fading Lights van het laatste Genesis album uit 1992, of Driving the Last Spike, dat zelfs de 10 minuten aantikt. Home by the Sea/ Second Home by the Sea. Tonight, Tonight, Tonight van Invisible Touch, heerlijk! De single edit hiervan wel snel vergeten…
Playlist
Er zijn 6 van de 27 tracks uit de Gabriel jaren voor The Last Domino? geselecteerd. Waaronder vanzelfsprekend de all-time Genesis classics Firth of Fifth en The Cinema Show. Plus The Lamb Lies Down on Broadway, I Know What I Like, Dancing With the Moonlit Knight en The Carpet Crawlers.
De verhouding lijkt een beetje uit balans, maar deze compilatie zal ongetwijfeld de playlist voor de nieuwe tour als uitgangspunt hebben.
Epiloog
Je mag het een overbodige compilatie vinden of niet. En ik had de box zelf zeker ook niet aangeschaft als het niet zo’n fraaie Vinylbox was geweest. Over de muzikale kwaliteit van de inhoud zelf valt er wat mij betreft weinig te klagen.
De vier vinylschijven draaien heerlijk achter elkaar weg en klinken voortreffelijk. De aandacht voor de vinylmasters, de bovengemiddeld mooie persingen, de prachtig uitgevoerde verpakking. Nee, er is op zich niet veel verkeerd aan deze release van The Last Domino?. Ik ben er blij mee!
