Passenger: en het was stil op Pinkpop…..
Het plan was om dit jaar met mijn oudste dochter samen naar Pinkpop 2013 te gaan. Met de vraag aan haar eigen vriendinnen: ga je mee naar Pinkpop? was het antwoord: Huh, wat is Pinkpop? Ja, eerlijk waar! Zo slecht is het gesteld metde algemen muziekkennis van een groot deel van onze jongeren. Deze jongeren die wel massaal kaartjes kopen om een gebouw als Ahoy te vullen om de commerciële bagger van de Nederlandse muzikale vuilcontainers over zich te laten gooien. De toppers, 3 J’s, N & S, gekke Henkie, Dries en maffe Rinus. Om er maar een paar te noemen. Ach ja, het is natuurlijk ieder zijn eigen keuze, dat respecteer ik. Maar wat mij wel ergert is het feit dat, met name veel jongeren, bijvoorbeeld nog nooit van bands als Mumford & Sons hebben gehoord, Simon & Garfunkel: oh ja, dat is toch een nieuw spijkerbroekenmerk? Bruce Springsteen: Bruce wie? Ga zo maar door. Dan haak ik af….. Gelukkig waarderen mijn dochters wel de betere muziek. Muziek met inhoud en een boodschap. Muziek met passie en bezieling. Dat is het belangrijkste en dan maakt het niet uit welke soort muziek het is. Maar goed, voordat ik mij echt ga opwinden, terug naar mijn verhaal.
Pinkpop 2013
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik dit jaar niet echt onder de indruk was van de line-up van Jan Smeets. Veel britpop-achtige bands die toch al de laatste jaren de podia domineren. Ik houd er gewoon niet zo van, dat moet ik eerlijk bekennen.
Uiteindelijk kwam mijn dochter met de boodschap dat ze toch mee ging met een paar studiegenoten en was ik overbodig… Nee gekheid, gezien de line-up vond ik dat niet eens zo erg.
Mike Rosenberg AKA Passenger
Eén muzikant heeft echter het laatste jaar mijn aandacht gekregen. Een wat verlegen Engelse jongeman die later zijn muzikale heil zocht in het verre ‘Down Under’, Australië. Een man met een kort baardje en gitaar. Zijn liedjes zijn, zoals die van de meeste singer-song writers, gestoeld op ellende, droefheid, boosheid en depressie. Gewoon zoals een goede folkzanger betaamd. Dat deze man, ondanks zijn jonge leeftijd weet waar hij over zingt is voelbaar en oprecht. Met zijn simpele songs en wat nasale stemgeluid komen de teksten keihard binnen. Een man die iets te vertellen heeft.
Mike Rosenberg is pas een jaar bekend voor een breder publiek. Wat heet. Precies een jaar geleden speelde de beste man nog op het Leidseplein in Amsterdam in weer en wind als straatmuzikant. Daarna werd hij gevraagd om in maart 2012 in het voorprogramma van, de destijds ook nog onbekende Ed Sheeran, te spelen. Nu staat Mike Rosenberg dan op de mainstage van Pinkpop. Hoe gek kan het lopen! Ik voorspelde al dat dit wel eens de verassing van Pinkpop 2013 zou kunnen worden. Ik kon wel eens gelijk krijgen.
De verrassing op Pinkpop 2013
Voor mij was het dan ook spannend om de gehele registratie op youtube te kunnen bekijken. Ik heb het concert in een adem uitgekeken. Wat een fantastische performance heeft deze bescheiden, wat verlegen jongeman neergezet. Volgens mij raakte hij zelfs wat geëmotioneerd doordat het publiek met de uitvoering van het Simon & Garfunkel nummer: The Sound Of Silence, ademloos zat te luisteren en te genieten.
Heel Pinkpop was even gehuld in de Sound of Silence. Het is prachtig en ontroerend om te zien hoe duizenden mensen aan zijn lippen hingen en Mike die zich verontschuldige over zijn ‘depressieve folksongs’ en maar bleef bedanken voor de aandacht die het publiek hem gunde.
De waarheid!
Direct na de ‘Sound Of Silence’ een simpele maar krachtige protestsong, ‘I Hate’, waarin het publiek werd gevraagd om goed te luisteren en vooral mee te doen. Een protest tegen de afgang van onze maatschappij en het keurslijf waarin we allemaal worden gedrukt. Een maatschappij waarin wordt verteld hoe we moeten leven. Dat jonge meisjes vroeg volwassen moeten worden en moeten voldoen aan een belachelijk voorbeeld van maatje 32, een protest tegen de hongerig ‘money grabbing prick’s’ van platenbazen en televisiebozo’s die alleen maar geld willen verdienen over de rug van diezelfde argeloze meisjes en jongens en daardoor het leven uit de muziek en de muzikanten jatten. Een protest over de volledig belachelijke en over de top ideeën in Amerika, waar iedereen die het zich kan veroorloven zich vol laat spuiten met botox en met hun opgespoten dikke kop en dito kont, strak voor de vooruit van een nog dikkere SUV zit, om totaal geen idee meer te hebben waar het in het leven om gaat.
Je snapt het al. Ik ben van binnen stiekem ook een beetje een protestzanger. Eentje die niet zo goed kan zingen en gitaar kan spelen. Maar wel iemand die vind dat het tijd wordt dat er iets gaat veranderen. Het is mooi dat iemand als Mike Rosenberg met zijn toenemende populariteit hopelijk hier misschien iets mee kan bereiken.
Enfin, je moet het maar eens bekijken op de video registratie. De kwaliteit is geen HD, helaas. Maar best goed te bekijken.
En voor mij? Volgend jaar misschien toch maar naar Pinkpop. Want wat had ik graag bij dit prachtige optreden geweest.
Hollands verdriet……inderdaad om te janken!
Aankomend weekend zal ik mij weer eens een 2 dagen lang in het heavy metal geweld storten. (DOA)
Wellicht kunnen we de door jou genoemde artiesten eens uitnodigen……….voor een rituele verbranding of zo 😛
DOA = Dokk’em Open Air
Als je van een mooie sound houd moet je niet op Pinkpop wezen.Ik ben er geweest maar Passenger was 1 van de weinigen die om aan te horen was.
Bij de rest lagen de meters in het rood.Dat schijnt zo te horen denk ik.Jammer maar de sfeer was goed.
Als je dan thuis komt is een genot om naaar je eigen set te luisteren.
Er zijn heel wat leuke festivals in NL. Daar komen vele duizenden jongeren op af dus er zijn er genoeg die van “goede” muziek houden! Probeer het eens van de positieve kant te bekijken en probeer zo deze site ook leuk te houden voor de jongeren onder ons.
Vergeet een ding niet “over smaak valt niet te twisten” dus een eigen mening is prima maar houd ook rekening met de “smaak” van anderen.
Ik ben het voor wat ik gezien heb van Pinkpop dit jaar het wel grotendeels met Marco eens. Ik vond overigens het optreden van Alt J ook erg fijn.
Ik heb gisteravond Alt-J ook gezien en moet zeggen dat dit ook een heel fijn optreden was. Lekkere muziek en superperformance.
Natuurlijk is het heel persoonlijk. Ik vind wel dat er door het hoge volume waarop wordt gespeeld veel muziek ‘verdwijnt’ in de herrie. Pas als je het later terugluistert, hoor je eigenlijk hoe goed (of hoe slecht) er werd gespeeld. Voor een goede sound moet je niet naar een concert gaan. Het erbij zijn is wel altijd erg leuk.
Ja die hoge volumes tijdens optredens vind ik ook erg spijtig. Ik vraag me wel eens af of zo’n geluidtechnicus een gehoor beschadiging heeft en daardoor de boel niet goed krijgt. Maar helaas schijnen ze er bijna allemaal last van te hebben of zou het toch vooral met de gebruikte systemen te maken hebben? Maar ja muziek is toch vooral emotie en het erbij zijn is dan vaak ook erg fijn.
Ik heb pinkpop niet gevolgd, en ga alleen nog naar popoptredens met oordoppen mee. De laatste keer was dat met Bill Wyman en Chuck Berry (erg triest) in HMH. Maar ik kan me een aantal jaren terug herinneren dat ik in Ahoi in een periode van 2 weken 2 mooie concerten kon bezoeken. De eerste was Deep Purple, waar ik moet zeggen dat het geluid gewoon erg goed was afgesteld. Af en toe kon je zelfs nog gewoon een babbeltje houden met je buurman/vrouw. 2 Weken later echter was Lenny Kravitz aan de beurt…..zelfde zaal, maar gewoon te triest voor woorden hoe slecht het geluid was, en vooral hoe hard.
Het hoeft dus helemaal niet slecht te zijn bij concerten, alleen zijn m.i. veel geluidsmannen (en ik maak het vaak als artiest mee) gewoon doof. Hoe vaak je moet zeggen dat je monitor zachter moet, dat de eindmix in de zaal echt niet voor een stel doven en slechthorenden is….triest gewoon. Zolang het maar hard is, is het goed denken ze, ipv gewoon op mooie kwaliteit te letten! Hetgeen je bij topartiesten toch mag verwachten. Wellicht is het de mp3 generatie…. Als ik naar het concertgebouw ga kan ik ook soms erg hoge geluidsvolumes verwachten, maar de kwaliteit is dan gewoon nog steeds erg goed. Dat kan ook bij popmuziek (Bill Wyman was erg fijn om te horen! en Deep Purple ook destijds) maar vaak zijn bij de knoppen-mannen hun oren al naar de knoppen….
Is iemand wel eens in Carre geweest bij bv Joe Bonamassa?
Zeker!!
In 2008 heb ik Jean Michell Jarre gezien in Carre!!!
Zaterdag naar Beth Hart and Joe Bonamassa..Ik ben nog al een fan van Joe Bonamassa,dus vandaar.Vroeger in het voorprogramma van BB King was ik meteen verliefd op zijn mooie gitaarspel.Beth Hart is ook waanzinnig trouwens dus ik ben dus zeer benieuwd.
Als we het dan toch over ergernissen hebben… Wat is er toch met het publiek aan de hand. Iedereen staat met een camera of een mobiel in de hand op hun kleine schermpje naar het podium te kijken. En waag het niet om ze per ongeluk aan te stoten omdat jij je niet kan bedwingen mee te bewegen op de muziek want dan is hun magische opname verloren gegaan…….. Uh Jah .
En dan zijn ze geheel terecht boos natuurlijk.
………………rare wereld