Duke Ellington & Count Basie: First Time
Nu eens een keer iets heel anders: jazz en big band. Voor de liefhebbers van jazz en big band is dit samenkomen van deze twee grootheden in de muziekgeschiedenis een warm bad. Beide heren hebben voor de eerste keer in de geschiedenis, op 6 juli 1961 om precies te zin, hun orkesten samengevoegd en gecombineerd, wat heeft geresulteerd in een ware Jazz muziekexplosie.
First Time! The Count Meets the Duke
In die tijd waren in de Jazz wereld, deze twee bands op hun hoogtepunt en speelden jazz op hun eigen wijze. Count Basie met zijn piano en Duke Ellington met zijn fameuze Big Band Orchestra. Er is niet zo heel veel beeldmateriaal van deze mannen samen, maar hier vond ik nog een alleraardigst stukje film. Het geeft een indruk van de sfeer en muzikale samenwerking on stage tussen Ellington en Basie.
Twee Jazz ‘concurrenten’
Duke Ellington en Count Basie waren in 1961 al weer 25 jaar jazz ‘concurrenten’ van elkaar. Door de tweestrijd en deze ‘concurrentie’ van beide heren was het dan ook onwaarschijnlijk dat deze combinatie zou kunnen werken. 
Het feit wil echter, dat deze mannen veel waardering en wederzijds respect voor elkaar hadden (Duke Ellington was Count Basie’s voorbeeld). Mede door de perfecte timing van dit concert, ontstond dan ook een heel bijzonder samenspel. Op bijna alle tracks spelen zowel Ellington en Basie, beiden op piano, waarbij de arrangementen het toelieten om beide mannen op een natuurlijke wijze te laten soleren. Het samenspel tussen Basie en Ellington is dan ook heel bijzonder en innemend.
Prachtige opnamekwaliteit
De opname is gemaakt in 1961 en in 2009 re-mastered door Kevin Gray & Steve Hoffman. Ik kan niet anders zeggen dat beide heren een prima klus geklaard hebben. De opname klinkt natuurlijk, warm en met grote dynamiek. Als je je realiseert dat in 1961, het nog maar een paar jaar was na de eerste stereo opnames, besef je pas hoe goed deze opname is gemaakt. Veel moderne recordings halen bij lange na niet deze kwaliteit of worden later, tijdens de mix fase, gruwelijk mishandeld….
Goede en slechte vinylalbums
Ik krijg de laatste tijd veel vragen over vinyl. Met name over de weergave kwaliteit en (re)mastering. Vinyl is booming business op dit moment en dat maakt dat er tussen de mooie vinyl persingen ook veel matige albums zitten. Het is lastig om het kaf van het koren te scheiden. In het slechtste geval koop je een vinyl album waarbij de standaard cd-mastering op vinyl is gezet. Dat is jammer en zonde van je geld. Wil je meer weten over een bepaald vinyl album of label, verwijs ik je graag door naar Henk Keizer van Happy Sad Records. Henk is een lopende encyclopedie op het gebied van vinyl en weet precies welke persingen, platenlabels en opnames de moeite waard zijn, om op vinyl aan te schaffen.
Oorspronkelijk label: Columbia CS8515-Stereo
Recorded 6 Juli 1961
Re-mastering: Kevin Gray & Steve Hoffman 2009
Heruitgave op Pure Pleasure Records
Waar ik me het meest aan stoor zijn de off-centre lp’s. Tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Ik pak tegenwoordig een rattestaart om het gat groter te maken. Zodat het nog enigszins om aan te horen is. Ik begrijp niet dat niet meer mensen dit horen.
Hallo Sebastiaan, Ik moet je eerlijk bekennen dat ik dit nog niet eerder ben tegengekomen. Heb je dit bij bepaalde labels?
Music on vinyl is een beruchte
Ik heb het bij diverse labels. Bij b.v piano muziek met langgerekte tonen. Music on vinyl is berucht.
Beste l.s. Ik ben vinyl gek. Helaas ontdek ik dat steeds meer nieuwe lp’s off center wordt geperst. Ik pak tegenwoordig een rattestaart om het gat groter te maken. Zodat het enigszins te beluisteren valt. Nakamichi had daar destijds een perfecte oplossing voor. Bij lange aangehouden tonen is het gewoon niet om aan te horen. Je draaitafel kan dan een wow en flutter hebben van 0,00000007% maar dat maakt niets uit. Zelfs mijn testplaat van 50 euro is off centre
De snelheidswisselingen ontstaan Door het slingeren van de Arm.
https://www.youtube.com/watch?v=Eci8fi6uLkE
Deze Nakamichi draaitafel had er een geweldige oplossing voor. Het gaat hier overigens niet om de recensie van Duke Ellington & Count Basie: First Time. Deze plaat heb ik niet.
Daarnaast komt er nogal wat krachten te staan op de naald. Denk eens wat er gebeurd bij een tangentiale Arm. Dus er is ook veel meer onnodige slijtage.
Ik heb zelfs een TEST plaat van Clearaudio die OOK off center is. Gelukkig heb ik ook een hele stapel lp’s die wel goed zijn en waar ik enorm van kan genieten..
Ik vind de muziek industrie trouwens de meest vreemde business die er bestaat. Het lijkt alleen nog maar om geld te gaan. Geluidskwaliteit lijkt niet meer zo belangrijk te zijn. Terwijl ik juist zo enorm kan genieten van muziek. helemaal als de drums een keertje niet kraken of imploderen.
zucht….of de stemmen niet kraken. Terwijl muziek in mijn optiek juist in volle glorie moet kunnen klinken.
De cd’s met mooie muziek zet ik na een paar nummers af omdat ik het geluid gewoon vermoeiend vind om naar te luisteren. Pak ik dan de lp met dezelfde muziek dan is dat er niet. Omdat de loudness war kennelijk niet werkt op een vinyl plaat. Wat dus betekend dat ze de goede versie van een desbetreffend album WEL hebben maar gewoon niet zo uitbrengen. Als iemand mij dat uit kan leggen ? Overigens treed die luistermoeheid niet op bij niet kapot gemasterde cd’s
Bas, het kraken van stemmen op vinyl herken ik. Heb er jaren last van gehad, en was samen met scherpe essen ergernis nummer één met LP. Ook op audioshows hoor je het, ook bij de duurdere sets. Ook bij een Rega P3 met bijpassend Rega element, nota bene door de dealer afgesteld, sliste het vaak als een gek. Voor mij is het altijd een afknapper en tenenkrommer. Ben er blijkbaar erg gevoelig voor.
Ik kan je verzekeren dat een goed samengestelde draaitafel met goed gematchte phono trap hier geen of vrijwel geen last van heeft. Ben er na al die jaren eindelijk van af. het heeft alles te maken met de energiebeheersing in de weerbave van de betreffende muziekpassages. Excuseer als ik dit niet preciezer kan uitdrukken. Oplossen van het probleem is niet eenduidig. omdat ik mijn draaitafel zelf heb gemaakt op basis van een Lenco kon ik stapsgewijs zaken aanpakken. Bijvoorbeeld motoragstelling, lager, andere voeding. En die hebben allemaal geleid tot een momenteel erg zuiver geluid. Inclusief de ergernissen als kraken, vervormde randen om stemmen en scherpe ssssss’en. En dan kom je erachter dat ook de oude platen waarvan je dacht dat de vervorming bij de productie (snijden, persen) was ingebracht, over het algemeen goed klinken in dat opzicht. Wel is het zo dat bepaald materiaal van ‘nature’ lastiger weer lijkt te geven. Ik heb hier bijvoorbeeld Peter Gabriel’s So plaat. Een erg beruchte sibilante plaat zo te lezen op internet. Ook bij mij klinkt die net iets te ‘heet’ maar dat is een uitzondering.
Je begint er verder alleen soms iets van waar te nemen aan het einde van een plaatkant, daar waar de informatiedichtheid het hoogst is en er wegversmallingen optreden voor de naald. Maar daar is mee te leven. Er bestaan zelfs platen die van binnen naar buiten lopen, om die reden.
Ik kan je dus geen oplossing geven maar het is oplosbaar. En als je echt goede plaatweergave eenmaal hebt gehoord is er geen werg terug…
Een platenspeler is een veel complexer “instrument” dan velen denken. Alle onderdelen, zoals de plint, het loopwerk, de arm, etc. moeten optimaal met elkaar harmoniëren. Lukt het je om op die manier een draaitafel samen te stellen, dan kun je tot een weergave komen die natuurlijker klinkt dan die van een goede cd-speler. Ik heb dat een paar keer mee mogen maken. Altijd was dat, jammer genoeg, met een draaitafel van vele duizenden euro’s en een prijzige phonotrap. Mijn pickup kan deze sensatie helaas niet brengen. Misschien moet ik eens een andere arm proberen!? Het is mij nog steeds niet duidelijk of de SME3009 wel of geen goede arm is. Maar zoals gezegd, dan nog moet deze matchen met de rest van de speler. O ja…..en met de rest van je installatie en……met je akoestiek. Wat een hobby!
Een goede lp klinkt prima bij mij. Ik heb het over cd’s die kraken en het bekende loudness war sausje gekregen hebben . Op vinyl is dat bijna onmogelijk.