Column Guilty Pleasures….

Psst…

… ja jij daar … wie heeft ze eigenlijk niet: die kleine ‘zondes’ die je liever niet met anderen wilt delen en zeker niet aan de grote klok wil zien hangen… En dan doel ik hier op de muzikale voorkeuren. Zelfs de grootste rocksterren hebben ze. Bono (machtigste man op aarde en zanger van U2) gaf eens ruiterlijk toe een groot fan van ABBA te zijn, wat er bij sommigen behoorlijk inhakte. Na Bono kwamen er snel meer collega’s uit de kast die de loftrompet niet meer sneaky op een verlaten zolderkamertje of in hun vochtige kelder hoefden te blazen. Het zorgde wel voor dat er een (verdiende) hernieuwde aandacht voor de Zweden, en terecht! Of zeg ik nu al teveel…

O tannenbaum …

Hoewel ik me natuurlijk allerminst met Bono wil vergelijken moet ik in de snel naderende donkere dagen voor kerst ook maar eens met de billen bloot: ik ben namelijk groot liefhebber van kerstmuziek in alle soorten en maten en heb inmiddels een bijna overdreven brede collectie verzameld. Waaronder … ahum… de vreselijk ‘foute’ maar in mij oren daardoor ook weer o zo lekkere over de top jaren 60 en 70 James Last ‘Goes Classic’ en de op dezelfde leest geschoeide kerstalbums van Hansi Last, of dacht je dat de man werkelijk James als voornaam heeft? De finale van de negende van Beethoven heb ik nog nergens zo platgeslagen en gladgestreken gehoord, maar ik geniet er met een vette grijns van. Of, om in kerstsferen te blijven het album van de Moody Blues ‘Winter’s Tale’, waar mijn helden van weleer überkitsch van de hoogste plank brengen… héérlijk…

Home for Christmas

Maar ook Wham, Eagles, Chris Rea, Carpenters, Slade, Enya, Loreena McKennitt en noem alle bekende kerstkrakers maar, klinken deze dagen regelmatig uit de speakers. Of Frankie the Voice, Diana Krall, Beach Boys, zelfs kerstalbums in het blues idoom. Er is zo veel gemaakt…

Ieder jaar speur ik weer naar nieuwe aanwinsten die me vanaf eind november (sorry Sint, anders kom er niet meer door) langzaam in de mood voor de holidays brengen. Afgelopen week heb ik het kerstalbum van Neil Diamond weten te bemachtigen. En Neil weet ook wel raad met bombast en pakt groots uit. Michael Bublé’s Christmas album van vorig jaar luistert ook zo heerlijk weg.

Smith & Burrows, de kerstplaat van 2011… en 2012.

Dé kerstrelease van 2011 was voor mij echter Smith & Burrows’ Funny Looking Angels, die ik ook maar weer tot dé kerstplaat van 2012 bombardeer. Wat een sfeer heeft dit album…

Gelukkig heb ik een firewall, een heel speciale

De enige uitzondering die niet door de firewall heen op mijn harde schijf komen zijn kwelende Volendammers, piraten en rappers. Dat gaat zelfs mij een brug te ver… Voor de rest? Laat maar komen… Er ligt weer een geweldig maand voor ons… En ik schaam me al jaren nergens meer voor!

To DAC or not te DAC

Een prachtig DAC avontuur ontspint zich als mijn goede vriend Doede Douma na lange tijd weer eens op bezoek komt. Doede is bij de meesten onder ons waarschijnlijk het meest bekent van zijn no oversampling, no digital filter 1543 DAC, met de steeds hoger wordende 1543 torens van op een gegeven moment zelfs excessief veel parallel geschakelde chips. Het ontwerp is enorm veel nagebouwd.

Maar ook Doede heeft de high res muziek ontdekt en de oude DAC is, hoe gewaardeerd ook, beperkt tot 16 bit/ 48 kHz. Een jaar geleden is er begonnen met het ontwerp van een nieuwe DAC die minstens de kwaliteit moet hebben van de 1543, het liefst natuurlijk nog een streep beter, maar tot 24 bit/ 192 kHz moet kunnen spelen.

Twee weken geleden staat Doede dus voor de deur, met zijn nieuwe DAC onder de arm. Altijd leuk en vooral erg gezellig. De nieuwe 1794 DAC, gedoopt naar het typenummer van de Burr Brown DAC chip die er nu wordt gebruikt krijgt een provisorische plek op de luidsprekerkast die het dichtst bij het audiorack staat. De USB aansluiting wordt in de muziekMac gestoken. Zoals het een Mac betaamt wordt de converter meteen herkent en zijn er geen extra te laden drivers nodig. Spelen maar dus. We hebben van alles geluisterd, van 16/44 cd rips tot 24/192 highres muziek. En langzaam aan raakte ik steeds meer onder de indruk van Doede’s nieuwste. Het is kort gezegd gruwelijk mooi wat ik hier voorgeschoteld krijg.

Geen weg terug…

Om deze column niet uit de hand te laten lopen: ik heb meteen een kit besteld. Inmiddels zijn de pcb’s al gesoldeerd, wat een veel simpeler klus is dan bij de vorige DAC, waar het in elkaar zetten van de torens de nodige soldeerbekwaamheid van de bouwer opeist. Dit is wel een kit, maar eigenlijk door iedereen die een fatsoenlijk soldeerboutje heeft, de handleiding volgt en niet overhaast te werk gaat, tot een goed eind te brengen moet zijn. Ik had de basiskit in pakweg twee uurtjes in elkaar.

Binnenkort start ik een compleet bouwverhaal met mijn ervaringen. Uit mijn enthousiasme moet je wel kunnen opmaken dat het niet zo heel lang zal duren voor er muziek uit gaat komen.

Het verslag van het bezoek is al op Doede’s Site te vinden. Erg leuk verhaal, zoals overigens het hele verhaal over de ontwikkeling met alle haken en ogen. Doede is een realist die zich niet laat verleiden en afglijden in het stereotype veel te vaak gebezigde audiogeleuter.